چیزی که در رادیولوژی دهان فک و صورت باید مورد توجه قرار بگیرد توجه به نکات علمی و دقیق می باشد که در این مطلب در مورد دیستورشن توضیحاتی داده شده است. فاکتور بزرگ نمایی در مرکز لایه ی تصویر برای هر دو بعد عمودی و افقی یکسان است. در نتیجه هیچ دیستورشنی در این ناحیه وجود نخواهد داشت. در خارج از مرکز لایه ی تصویر، اثرات دیستورشن ظاهر می گردند که وجه مشخصه ی رادیوگرافی پانورامیک چرخشی می باشد.

همان طور که در تصویر فوق مشخص است برای درک بهتر اثرات دیستورشن می توان یک سری صفحات مربعی شکل را در نظر گرفت که آن ها را در عمق های مختلفی از لایه ی تصویر قرار می دهیم. تصویر مربع مرکزی که در مرکز لایه ی تصویر قرار گرفته دارای اندازه ای مناسب بوده در حالی که مربع های خارج از لایه ی مذکور، بزرگ تر و یا کوچکتر تصویر می گردند. به طوری که مربع هایی که به سمت مرکز چرخش دسته پرتو قرار گرفته اند در بعد افقی بیش از بعد عمودی بزرگ نمایی پیدا کرده و به صورت مستطیل درآمده و محور طولی آن ها به طور افقی قرار می گیرد. مربع هایی که به سمت فیلم قرار می گیرند، در بعد افقی کاهش بیشتری نسبت به بعد عمودی داشته و به صورت مستطیل، تصویر می گردند با این تفاوت که این بار محور طولی آن ها به طور عمودی قرار می گیرد. مقاطع عرضی دایره ای شکل نیز در خارج از مرکز لایه ی تصویر به صورت بیضی، تصویر می گردند. البته این نحوه ی ایجاد دیستورشن در تصویر، تنها در یک سیستم حرکتی دورانی با یک مرکز چرخش ثابت صدق می نماید.

پلان های مختلف یک جسم در تصویر رادیوگرافی بر روی هم overlap می شوند و به علت زاویه ی تابش منفی پرتوهای اشعه ی x، پلان هایی که وجود دارد نسبت به یکدیدگر جا به جا می گردند. این جا به جایی در فک بالا بیشتر از فک پایین می باشد چرا که زاویه ی تابش اشعه به فک بالا بیشتر از فک پایین است. در تصویر فوق نمای شماتیکی از تصویر صفحات مختلف که از عمق های مختلف یک جسم برش خورده و بر روی یکدیگر سوپرایمپوز شده اند.

مطالب مرتبط:

جزئیات خصوصیات تصویر رادیوگرافی پانورامیک