مترادف

هایپروستوزها

توضیح

علاوه بر توروس ممکن است اگزوستوزهاس دیگر در سایر نواحی فکین روی دهند. این ها معمولا مناطق کوچکی از هایپرپلازی استخوانی استخوان کورتیکال و گاه استخوان اسفنجی داخلی می باشند و به طور معمول در سطح زایده آلوئولار رخ می دهند.

تظاهرات کلینکی

اگزوستوزها به طور شایع می توانند در سطح باکال زایده آلوئولار ماگزیلاری و معمولا در ناحیه کانین یا مولر توسعه یابند. همچنین ممکن است در سطح پالاتال یا کرست و به میزان کمتر در زایده آلوئولار مندبیل روی دهند. آن ها گاهی اوقات روی کرست و زیر پونتیک یک بریج ثابت رشد خواهند کرد. اگزوستوزها در قیاس با توروس های مندبیولار یا کامی شیوع کمتری دارند، می توانند واجد اندازه بزرگی باشند و ممکن است به صورت منفرد یا متعدد باشند. آنها برآمدگی هایی ندولار، پایه دار یا مسطح در سطح استخوان هستند.

آن ها توسط مخاط نرمال پوشیده شده اند و در لمس به سختی استخوان می باشند. اطلاعاتی در مورد میزان بروز واقعی آن ها و اینکه آیا میزان شیوع آن ها در جنس خاصی بیشتر است یا نه به چاپ نرسیده است‌. همانطور که قبلا در مورد اگزوستوزها نیز بیان شد، در بومیان آمریکایی شایع تر می باشند.

نماهای رادیوگرافیک

محل.

زائده آلوئولار ماگزیلاری معمولا شایع ترین محل است و تصویر آن به طور معمول روی ریشه های دندان های مجاور می افتد.

حدود.

محیط یک اگزوستوز به طور معمول کاملا مشخص، با کانتور صاف و بوردر منحنی می باشد. با این وجود برخی از اگزوستوز ها واجد بوردرهایی با حدود نامشخص اند که در رادیوگرافی در استخوان نرمال اطراف آمیخته می گردد.

ساختمان داخلی.

نمای داخلی یک اگزوستوز معمولا هموژن و رادیواپک است‌. با وجود این که اگزوستوزهای بزرگ می توانند واجد الگوی داخلی استخوان اسفنجی باشند ولی آن ها اکثر اوقات تنها از استخوان کورتیکال تشکیل می شوند.

درمان

اگزوستوزها معمولا به درمان نیاز ندارند.