تشخیص تروماها با رادیوگرافی پانورامیک 

بیمارانی که تحت تروما در ناحیه دهان واقع می شوند ممکن است برای ارزیابی و درمان آسیب ها به دندانپزشک مراجعه کنند. برای درمان مناسب، تعیین وسعت آسیب بسیار مهم است. رادیوگرافی های پری اپیکال یا پانورامیک در ارزیابی شکستگی دندان ها یاری رسان می باشند. اگر یک دندان مشکوک به شکستگی ریشه در تصویربرداری رادیوگرافی مشخص نباشد، تصویربرداری دیگری با زاویه ای متفاوت ممکن است کارساز باشد. شکستگی که عمود بر زاویه اشعه تابش نیست، ممکن است مشهود نباشد، مگر اینکه تحلیل ریشه رخ دهد. درنتیجه یک دندان با تاریخچه تروما باید مورد بررسی و ارزیابی رادیوگرافی ، براساس بررسی دوره ای قرار بگیرد، حتی اگر در رادیوگرافی اولیه پاسخ منفی باشد.

شکستگی های مندبیل را می توان اغلب از طریق تصاویر پانورامیک، به همراه تصاویری در زاویه 90درجه مثل تصاویر خلفی ـ قدامی یا تاون معکوس کشف کرد. تروما به ماگزیلا و قسمت یمانی صورت ممکن است برای یک ارزیابی کامل نیازمند CT باشد. بیماران مبتلا معمولا به یک درمانگاه اورژانس بیمارستانی منتقل می شوند تا یک مطب دندانپزشکی عمومی بیمارستان ممکن است یک پروتکل استاندارد برای موارد تروما داشته باشد. در شرایط ایده آل کلینیسین مسئول درمان بیمار، رادیوگرافی های مناسب برای هر مورد به خصوص را تعیین می کند.

بررسی های رادیوگرافیک

پس از رسیدن به این نتیجه که بیمار نیازمند رادیوگرافی است. دندانپزشک باید تصمیم گیری کند که چه رادیوگرافی برای حصول کلیه نیازهای تشخیصی و درمانی مناسب تر است. گستره متنوعی از تصاویر رادیوگرافی وجود دارد. در انتخاب یک رادیوگرافی دندانپزشک باید روابط آنتومیک، اندازه ناحیه و دوز اشعه هر تصویر را در نظر بگیرد. برای مثال یک تصویر پانورامیک پوشش گسترده ای از ناحیه باوضوح تصویر متوسط را فراهم می سازد. فیلم های داخل دهانی اطلاعاتی با جزئیات بیشتر اما دوز نسبتا بالاتری در واحد سطح مورد تابش واقع شده را ارائه می دهند. دندانپزشک باید از قضاوت بالینی برای کنار هم قرار دادن این فاکتورها استفاده کند.