
ساختمان های حمایت کننده در رادیوگرافی : بخش اول
می 8, 2021
ساختمان های حمایت کننده در رادیوگرافی : بخش سوم
می 22, 2021بیماری لثه چطور با رادیوگرافی قابل تشخیص می باشد؟
کرست آلوئولار
مارژین لثه ای زائده آلوئولار که بین دندان ها گسترش می یابد، در روی رادیوگرافی به شکل یک خط رادیواپک به نام کرست آلوئولار دیده می شود. وقتی که ارتفاع این کرست استخوانی از یک و نیم میلی متری Cementoenamel junction،پایین تر نباشد، نرمال در نظر گرفته می شود.
کرست آلوئولار ممکن است همراه با افزایش سن به سمت اپیکال عقب نشینی کند و تحلیل قابل توجهی را در اثر بیماری پریودنتال نشان دهد. رادیوگرافی ها، تنها می توانند موقعیت کرست را نشان دهند. تعیین دقیق سطح آن اصولا یک مشکل بالینی است.
طول کرست آلوئولار نرمال در یک ناحیه خاص به فاصله بین دندان های مربوط بستگی دارد. در نواحی قدامی و در بین دندان های ثنایا که به هم نزدیک هستند، کرست تا حد یک نقطه استخوانی کوچک می شود. در نواحی خلفی، کرست مسطح است و با خطی که CEI دندان های مجاور را به هم وصل می کند، موازی و کمی از آن پایین تر می باشد. کرست آلوئولار توسط لامینادورا دنبال می شود و با آن زاویه تندی می سازد. گردشدن این زوایای تیز، نشان دهنده بیماری پریودنتال است.
تصویر کرست از یک لایه متراکم از جنس استخوان کورتیکال تا یک سطح صاف بدون استخوان کورتیکال متغیر است. در حالت دوم، ترابکول های سطحی، اندازه و دانسیته نرمالی دارند. در نواحی خلفی، اگر ارتفاع استخوان نسبت به دندان ها مناسب باشد، این طیف دانسیته نرمال تلقی می شود. به هر حال عدم وجود تصویر کورتکس بین دندان های ثنایا توسط بسیاری از افراد به عنوان مراحل اولیه بیماری در نظر گرفته می شود. حتی اگر ارتفاع استخوان نرمال باشد.
ماگزیلا
اینترماگزیلاری سوچور
سوچور اینترماگزیلاری (مدبن سوچور هم نامیده می شود) در رادیوگرافی های پری اپیکال به صورت یک خط نازک رادیولوسنت بین دو نیمه پروماگزیلا دیده می شود.
این خط از کرست آلوئولار، بین ثنایاهای سانترال شروع می شود و از بالا به وسط خار قدامی بینی و از خلف، از بین زوائد کامی به قسمت های خلفی کام سخت گسترش می یابد. نادر نیست مواردی که این سوچر باریک رادیولوسنت به صورت یک گشادشدگی کوچک گرد یا V شکل، در کرست آلوئولار ختم شود. این سوچور در دو طرف توسط دو مرز موازی رادیواپک نازک، از جنس استخوان کورتیکال محدود می شود. ناحیه رادیولوسنت معمولا عرض یکنواختی دارد. مارجین های کورتیکالی مجاور ممکن است صاف یا اندکی ناصاف باشد. نمای سوچور اینترماگزیلاری هم به تفاوت های آناتومیک بستگی دارد و هم به زوایه پرتو اشعه ایکس نسبت به سوچور.