پالپ دندان های نرمال، از بافت نرم تشکیل شده است و در نتیجه رادیولوسنت دیده می شود.

چمبرها و کانال های ریشه که حاوی پالپ هستند از داخل تاج به نوک ریشه ها امتدادمی یابند با اینکه شکل اغلب پالپ چمبرها در گروه های دندانی نسبتا مشابه است. اما تفاوت های فراوانی در اندازه پالپ چمبرها و وسعت شاخک های پالپ، بین افراد مختلف وجود دارد. دندانپزشک باید چنین تفاوت هایی را در قیاس ها و تقسیم بندی هایی که در مورد پالپ انجام می دهد، مدنظر داشته باشد و هنگامی که برای یک کار ترمیمی برنامه ریزی می کند، به بررسی آن ها بپردازد.

کانال ریشه که به سمت آپکس ریشه گسترش پیدا کرده است ممکن است در یک دندان طبیعی که به طور کامل شکل گرفته است، قابل مشاهده باشد. آپیکال فورامن معمولا قابل تشخیص است. ممکن است در سایر دندان های طبیعی، کانال در ناحیه اپکس باریک دیده شود و در یک میلی متر انتهایی یا همین حدود قابل مشاهده نباشد. در این موارد، کانال ممکن است از کنار دندان و در نواحی بالاتر از اپکس رادیوگرافیک خارج شود. کانال های لترال ممکن است انشعاباتی از یک کانال ریشه طبیعی باشند. این کانال ها ممکن است به سمت اپکس گسترش پیدا کنند و در یک فورامن نرمال و قابل مشاهده خاتمه یابند و یا ممکن است از کنار ریشه خارج شود. در موارد دیگری، وجود دو یا چند فورامن انتهایی ممکن است در صورت عدم تشخیص، درمان اندودنتیک را با شکست مواجه سازند.

در انتهای ریشه یک دندان در حال تکامل، کانال پالپ متباعد می شود و دیواره های ریشه به سرعت مخروطی می شوند و به صورت knife edge در می آیند. در فرورفتگی که توسط دیواره های ریشه ایجاد شده و اندکی پایین تر از آن هم گسترش یافته است یک ناحیه کوچک رادیولوسنت با زوایای گرد شده در استخوان ترابکولار وجود دارد که با لایه نازکی از استخوان هیپراستوتیک احاطه شده است. این جوانه دندانی است که توسط کریپت استخوانی مربوط، محصور شده است. جوانه دندانی عاج و پالپ اولیه را تشکیل می دهد. وقتی دندان به بلوغ رسید، دیواره های پالپی در ناحیه اپیکال شروع به جمع شدن می کنند و در نهایت به نزدیکی هم می رسند.

آگاهی از این روند و الگوی رادیوگرافیک آن در تخمین مرحله بلوغ دندان در حال تکامل، مفید است. و همچنین کمک می کند تا این رادیولوسنسی اپیکال را اشتباها به عنوان یک ضایعه پری اپیکال در نظر نگیریم.

در یک دندان بالغ، شکل پالپ چمبر و کانال ممکن است تغییر کند. با بالارفتن سن، عاج ثانویه به تدریج رسوب می کند. این روند از نواحی اپیکال آغاز شده و به سمت تاج پیش می رود و ممکن است منجر به از بین رفتن پالپ شود. ترومایی که به دندان ها وارد می شود مثلا در اثر پوسیدگی، ضربه، ترمیم ها، اتریشن یا اروژن نیز ممکن است عاج سازی را تحریک کند که باعث کاهش اندازه پالپ چمبر و کانال ها می شود. معمولا در این موارد شواهدی از یک منشا تحریکی پاتولوژیک یافت می شود، اما در مورد واردشدن ضربه به دندان ها، خاطره بیمار می تواند علت واقعی کاهش اندازه پالپ چمبر را مشخص سازد.