بررسی میزان دز جذبی برخی اندام های بحرانی در رادیوگرافی پانورامیک

در این پست به بررسی میزان دز جذبی برخی اندام های بحرانی در رادیوگرافی پانورامیک می پردازیم.

رادیوگرافی پانورامیک از روش های تشخیصی مهم در بین پرتو نگاری های دندان است که با توجه به کاربرد روز افزون آن بررسی میزان دز دریافتی توسط اندام های بحرانی در این رادیو گرافی ضروری به نظر می رسد.

در این تحقیق دز جذبی چشم ها، غدد پاروتید طرفین و سه ناحیه تیرویید برای 40 بیمار بزرگسال در سیستم پارانومیک از نوع پلانمکا به دست آمد. بدین منظور دوزیمترهای قرصی شکل لیتیم فلوراید پس از کالیبره شدن بر روی قسمت های فوق قرار گرفته ، دز میانگین چشم ها ، غدد پاروتید و تیرویید به میزان میکروگری تعیین گردید. با بررسی نتایج معلوم شد که بین دزهای دریافتی دو چشم ، غدد پاروتید دو طرف و سه ناحیه تیرویید اختلاف معناداری وجود ندارد.از طرفی بین دزهای هر سه اندام در دو مرکز اختلاف معناداری وجوددارد .

به نظر می رسد به علت بارکاری بیش تر مرکز 1 وعدم انجام کالیبراسیون مجدد این سیستم ها باشد. همچنین مقادیر حاصل با حد دز تعیین شده برای چشم و تخمین های خطربروز ناهنجاری در اندام ها اختلاف قابل ملاحظه ای را نشان می دهد . لازم به ذکر است اگر چه دز جذبی اندام ها در رادیو گرافی پانورامیک در سطح پایینی قرار دارد اما طبق اصل به هر میزان کم که عقلاً قابل دستیابی است در حفاظت پرتوی و با توجه به احتمال تکرار این آزمایش در فواصل زمانی کوتاه باید برخی راهکارها مانند انجام کالیبارسیون سیستم های پانورامیک در دوره های مشخص را برای پایین تر نگهداشتن معقول دز این نوع آزمایش درنظرداشت .