در مطالب گذشته در مورد اثرات بیولوژیک اشعه یونیزان در رادیوگرافی پانورامیک و رادیولوژی دهان فک و صورت توضیحات کامل را دادیم , در این مرحله می خواهیم در مورد خطرات ناشی از رادیوگرافی پانورامیک در اعضای حساس بدن توضیح می دهیم …

از نظر رادیوبیونولوژیکی ، اتفاق نظری در مورد محاسبه و ارزیابی خطر احتمالی ناشی از رادیوگرافی پانورامیک چرخشی وجود ندارد . از آن جایی که اندازه گیری میزان تشعشع ، امری غیر دقیق و نامشخص می باشد ، لذا از مفهوم مناسبتری تحت عنوان دوزیمتری بال پارک (ballpark dosimetry) استفاه گردیده است.

یک دوز بال پارک عبارتست از حد متوسط دوزهایی که در رفرنس های مختلف برای یک ناحیه خاص از دن در نظر گرفته شده است . دوزهای بال پارک برای اعضای حساس به اشعه در چهار نوع مختلف از دستگاه های پانورامیک ذکر گردیده است که در این مطلب به دو نوع آن اشاره می کنیم :

پوست:

در تکنیک پانورامیک چرخشی ،تغییرات وسیعی در میزان تابش اشعه به پوست وجود دارد . به طوری این میزان از حد متوسط 8 میلی گرم در ناحیه خط وسط قدامی(لب فوقانی -سمفیز مندیبولار) تا 89 میلی رم در ناحیه خط وسط خلفی (پشت گردن و ستون مهره ها) و همچنین دوز بالایی به اندازه 558 میلی رم در هر یک از نواحی سوماتیک ، متغیر است.

گزارشات مختلف ، افزایش پیشرونده ای از خطر بروز سرطان پوست را در دوزهای 20 رم (25000میلی رم ) و یا بیشتر نشان داده اند . اما از نظر آماری احتمال وقوع سرطان پوست در دوزهای کمتر از 25 رم ناچیز بوده است . بنابر این خطر احتمالی سرطانزایی به دنبال تابش اشعه در ناحیه صورت بیمار ، از دوز 8 تاا558 میلی رم متغیر می باشد.

چشم :

در تکنیک پانورامیک ،تابش اشعه به عدسی و قرنیه بی نهایت اندک است و تقریبا معادل 8 میلی رم در هر رادیوگرافی می باشد . در رفرنس های مختلف ، دوز بیشتر از 200 رم (200000 میلی رم) جهت ایجاد کاتاراکت در عدسی چشم ، ذکر گردیده است . بنابر این احتمال وقوع کاتاراکت در این تکنیک بسیار بعید می باشد . در مطلب بعدی به دو نوع دیکر اشاره خواهیم کرد .