رادیوگرافی مقطعی ( توموگرافی ) 

در یک رادیوگرافی معمول (conventional) ، تمام قسمت هایی که در حد فاصل بین منبع اشعه و فیلم قرار گرفته و در معرض تابش اشعه می باشند ، بر روی هم تصویر می گردند .هنگامی که تصاویر ساختمان های آناتومیک بر روی نواحی مورد نظر می افتند، تشخیص نواحی مذکور مشکل و گاهی غیرممکن می گردد . برای جلوگیری از بروز این اشکال و تشخیص صحیح ضایعات از تکنیک توموگرافی استفاده می شود.

تکنیک توموگرافیک : هنگامی که تیوب اشعه x از سمت چپ به راست حرکت می کند ، فیلم نیز در خلاف جهت آن حرکت می نماید . نقاط A و C خارج از صفحه کانونی و جسم B در داخل صفحه کانونی قرار می گیرند. تنها اجسامی که در داخل صفحه کانونی قرار گرفته باشند ، به طور واضح تصویر می شوند . نقاط C و A به صورت محو تصویر می گردند. در این شکل حرکت موازی تیوب و فیلم نسبت به هم نشان داده شده است .X زاویه توموگرافیک می باشد و هر چه این زاویه بیشتر باشد ، صفحه وضوح نازک تر خواهد بود.

در تکنیک توموگرافی ، ساختمان های آناتومیک موجود در صفحه مورد نظر ، به طور واضح و ساختمان های اطراف آن به طور محو تصویر می گردند. توموگرام در حقیقت یک رادیوگرافی است که تصویر واضحی از یک لایه بافت نشان می دهد . به طوری که لایه های فوقانی و تحتانی آن لایه به طور ناواضح یا محو مشاهده می شوند . این وضعیت با حرکت منبع اشعه و فیلم در خلاف جهت یکدیگر و حول یک محور ثابت (Fulcrum) صورت می گیرد. تکیه گاه (Fulcrum) در داخل صفحه مورد نظر ( صفحه کانونی ) قرار گرفته که ضخامت صفحه مذکور بستگی به زاویه حرکت تیوب اشعه x دارد.

رادیوگرافی مقطعی

کاربرد توموگرافی در تشخیص بیماری های مفصل گیجگاهی فکی ، تعیین محل ایمپلنت های دندانی ، تشخیص شکستگی های صورتی و غیره می باشد. لازم به ذکر است که دستگاه های توموگرافی شبیه دستگاه های رادیوگرافی معمولی بوده ،با این تفاوت که منبع اشعه و فیلم با یک میله یا بازوی ارتباطی به هم متصل بوده و حول یک محور مرکزی می چرخند.

مطالب مرتبط :

حفاظت در برابر تابش اشعه در تکنیک رادیوگرافی پانورامیک