اندازه یک دوز معمول در رادیولوژی دهان فک و صورت چیست؟

در بحث رادیولوژی دهان فک و صورت، دوز مشخصی برای اشعه ایکس می باشد که از قبل مشخص شده اند و علت چنین رویدادی به خاطر این است که از آسیب های جدی که ممکن است بر اثر دوز زیاد وارد شود، جلوگیری کنیم. در واقع برای رادیولوژی دهان فک صورت مقادیر میانگینی که بعد از بررسی های مختلف روی دوز آن صورت گرفته است، به شرح زیر می باشد :

مورد اول : به اندازه 1 تا 8 mgy از نظر سطح ورودی هوای kerma برای رادیوگرافی داخل دهانی.

مورد دوم که در رادیولوژی دهان فک و صورت در نظر گرفته می شود، تقریبا به اندازه 100 mgy.cm2 از نظر منطقه kerma برای رادیوگرافی پانورامیک.

مورد سوم نیز به چنین شرحی می باشد که به اندازه 0.25 تا 7 mgy از نظر ورودی هوا kerma در رادیوگرافی سفالومتری.

در عین حال، هنوز برای CBCT مجموعه کاملی از اعداد مربوطه و یا اندازه های آن ها وجود ندارد.

دوزهای موثری که در حال حاضر می باشند :

روش تصویربرداری داخل دهانی با اشعه ایکس ری، 1-8 μSv.

آزمایشات پانورامیک 4-30 μSv.

آزمایشات سفالومتریک 2-3 μSv.

روش CBCT به اندازه 34-652 μSv، که برای قسمت دندانی آلوئولار می باشد، و 30-1079 μSv برای تصویربرداری های حجیم مانند جمجمه و صورت می باشد.

بنابراین دوزهایی که برای رادیولوژی دهان فک وصورت، به روش های داخل دهانی و یا سفالومتریک هستند، کمتر هستند. دوزهای مورد استفاده برای روش پانورامیک بسیار مغیرتر است. دوزهای استفاده شده برای روش CBCT طیف های گسترده ای را پوشش می دهند. البته با تکنولوژی هایی که در روش CBCT می باشد، به این معنی است که دوزهای معمول تقریبا در حال تغییر هستند.