در رادیوگرافی پانورامیک، بین ناواضحی مطلق و ناواضحی نسبی تفاوت وجود دارد. زمانی که از ناواضحی مطلق صحبت می شود، منظور آن است که یک نقطه از جسم به صورت یک خط تصویر می شود. این نوع ناواضحی با فاصله گرفتن از مرکز لایه ی تصویر افزایش یافته و تغییرات آن با نزدیک شدن به مرکز چرخش دسته پرتو قابل ملاحظه تر از هنگام نزدیک شدن به سمت فیلم خواهد بود. در شکل زیر مشاهد می شود نموداری از ناواضحی کامل و نسبی به صورت تابعی از عمق جسم نشان داده شده اند.

ناواضحی نسبی از تقسیم ناواضحی مطلق بر فاکتور بزرگنمایی به دست آمده که یک تابع خطی از فاصله نسبت به مرکز لایه ی تصویر می باشد، به طوری که در هر دو طرف لایه ی مذکور قرینه است، که این مطلب نیز در شکل فوق نشان داده شده است. ناواضحی کامل و نسبی در خارج از مرکز لایه ی تصویر به طور پیوسته افزایش می یابد. ضمناً باید دانست که لایه ی تصویر هیچ مرز مشخصی ندارد. در نواحی قدامی تصویر که شعاع مؤثر کوتاه تر است، ناواضحی با افزایش فاصله از مرکز لایه تصویر، به میزان قابل توجهی افزایش می یابد این موضوع در شکل زیر نشان داده شده است. اما در نواحی خلفی تصویر که شعاع مؤثر بلندتر می باشد ناواضحی به میزان کمتری تغییر می کند. زیرا در این نواحی لایه ی تصویر ضخیم بوده و تمام قست های فکین در آن قرار گرفته و به طور واضح تصویر می گردند.

در واقع شکل فوق نشان می دهد که ناواضحی کامل و نسبی تابعی از عمق جسم بوده و در نواحی مختلف فکین تغییر می کنند. هنگامی که در یک رادیوگرافی پانورامیک، ناواضحی مشهود باشد نشان دهنده ی آن است که یا بیمار به طور صحیح در دستگاه قرار نگرفته و یا این که اندازه ی فک بیمار برای لایه ی تصویر از پیش طراحی شده در دستگاه، مناسب نمی باشد. به طور کلی اگر در یک رادیوگرافی پانورامیک، ناواضحی و دیستورشن قابل توجهی وجود نداشته باشد در این صورت تصویر آن برای ارزیابی مرفولوژی ساختمان های آناتومیک طبیعی یا ساختمان هایی که تغییرات پاتولوژیک پیدا کرده اند قابل اعتماد خواهد بود. ضمناً در چنین رادیوگرافی، اندازه گیری های زاویه ای نیز امکان پذیر می باشد.

مطالب مرتبط:

شکل و ضخامت لایه ی تصویر در رادیوگرافی پانورامیک