همان طور که در مطلب قبل در مورد خطاهای تکنیکی در رادیوگرافی پانورامیک توضیح داده شد در این مطلب به ارزیابی میزان دیستورشن افقی می پردازیم. یک روش ساده برای ارزیابی میزان دیستورشن افقی تصویر آن است که عرض اولین مولر مندیبل را در دو طرف رادیوگرافی با هم مقایسه نماییم. طرفی که اندازه ی کوچکتری دارد به فیلم نزدیکتر می باشد. باید چانه و پلان اکلوزال نیز در بیمار به طور مناسب تنظیم گردند. پلان اکلوزال باید طوری تنظیم شود که در قسمت قدام، پایین تر بوده و 20 تا 30 درجه زیر سطح افق قرار گیرد. چانه را نیز طوری قرار می دهیم که خط واصل بین تراگوس و کانتوس خارجی چشم، موازی کف زمین گردد.

در بعضی از دستگاه ها، در حالت ایستاده و در انواع دیگر در حالت نشسته از بیمار، رادیوگرافی تهیه می گردد. در هر حال باید پشت بیمار (چه در حالت ایستاده و چه در حالت نشسته) در وضعیت قائم بوده و گردن کاملاً به صورت کشیده قرار گیرد. در مواردی که بیمار می نشیند، می توان یک بالشتک در بین پشت او و صندلی قرار داد.

استفاده از پیشبند شنل مانند (poncho – style) برای انجام رادیوگرافی پانورامیک بیانگر تصویر فوق است. پیشبند سربی مناسب در این تکنیک از نوع Poncho (شنل مانند) بوده، به طوری که جلو و پشت بیمار را می پوشاند، به شکل فوق توجه کنید. پیشبند مورد استفاده در تکنیک های رادیوگرافی داخل دهانی را نباید در این تکنیک به کار برد، زیرا تصویر قسمت هایی از پیشبند که بر روی گردن و در طرفین و همچنین در پشت بیمار قرار می گیرد، به صورت نواحی شفاف اشعه ندیده بر روی فیلم ظاهر می شود، به شکل زیر توجه کنید.

در شکل A) قرار گیری نامناسب پیشبند سربی بر روی بدن بیمار و در شکل B) آرتیفکت ناشی از پیشبند سربی بر روی کلیشه ی رادیوگرافی پانورامیک نشان داده شده است.

ضمناً در این تکنیک استفاده از حفاظ تیروئید پیشنهاد نمی گردد، زیرا به علت زاویه ی منفی پرتوهای اشعه ی x، تصویر حفاظ مذکور نیز به صورت نواحی شفاف اشعه ندیده بر روی فیلم مشاهده خواهد شد.

 مطالب مرتبط:

بررسی دیستورشن زاویه ای

اساس کار رادیولوژی دهان فک و صورت چیست؟