اینکه معاینات رادیوگرافی با چه فاصله زمانی برای تشخیص پوسیدگی ها باید انجام گیرند بستگی دارد به :

– پیشرفت بیماری

– ریسک ایجاد پوسیدگی در هر فرد

– ارزش تشخیص زودهنگام

– هزینه رادیوگرافی دندانی از نظر میزان اشعه ، زمان و منابع پیشرفت پوسیدگی از میان مینای پروگزیمالی به طور متوسط سال ها طول می کشد ولی در بعضی از سطوح و همچنین دندان هایی که تازه رویش یافته اند ، ریسک بالاتری دارند .

ضایعات مینایی ممکن است متوقف شوند ولی اینکه ضایعات عاجی هم متوقف شوند ، کمتر پذیرفتنی است و البته این مسئله یک حقیقت است که پیشرفت پوسیدگی ها در عاج سریع تر از مینا رخ می دهد .

ترکیب استراتژی هایی که بر اساس گروه های مختلف انجام گرفته ( مثلا گروه های سنی ) و ارزیابی ریسک فردی یک پایه مناسب برای تصمیم گیری در مورد فواصل زمانی میان معاینات رادیوگرافی فراهم می آورد .

Mejare سنین کلیدی خاصی را برای انجام رادیوگرافی از هر فرد پیشنهاد نموده که با اصول تهیه رادیوگرافی که در آکادمی کودکان در اروپا (EAPD) تعیین گردیده همسو می باشد . به هر حال انجام یک معاینه بالینی دقیق و صحیح برای مشخص نمودن نواحی تماس پروگزیمالی محکم که عبور سوند از آنها مشکل است ، لازم است .

Mejare زمانی بیمار را به عنوان High-risk در نظر می گیرد که بر اساس اصول خاص سنین ویژه ، با مطالعه ای Longitudinal روی پیشرفت پوسیدگی گروهی از کودکان از 11 تا 13 سالگی تا ابتدای جوانی بررسی شوند . اگر کودک در طی 5 سال کنترل پوسیدگی قابل تشخیص در رادیوگرافی نداشته باشد بوجود آمدن پوسیدگی در دندان های او در 4-3 آینده احتمال کمی دارد .

به هر حال پوسیدگی هایی که در 5 سالگی در رادیوگرافی قابل تشخیص باشند نشان دهنده ریسک یا احتمال بالایی برای ایجاد پوسیدگی در آینده هستند .حتی در صورت عدم تشخیص پوسیدگی هم این اطلاعات برای کودک و والدین او اهمیت دارد چون متوجه می شوند که تلاشهایمان برای حفظ و رعایت بهداشت دهانی در خانه موثر بوده است .ارزیابی ریسک ایجاد پوسیدگی در هر فرد می تواند بر اساس شرایط اجتماعی – اقتصادی و مهاجرت ، انگیزه والدین ، باورهای والدین در مورد سلامت دهان ، دریافت فلوراید ، وجود پوسیدگی های قبلی ، فعالیت پوسیدگی در حال حاضر و … تعیین می شود .

البته ارزیابی ریسک پوسیدگی 100% صحیح نیست و به همین دلیل است که تعیین وجود پوسیدگی در سنین کلیدی و تعیین پیشرفت پوسیدگی در گروه های افراد با احتمال ایجاد پوسیدگی بالا و پایین بسیار کمک کننده است .

در سن 9-8 سالگی ، تهیه رادیوگرافی منطقی است چون تا آن زمان پوسیدگی ها در اولین دندان های مولر و سطح دیستالی دندان های مولر دوم شیری ایجاد شده اند . در سن 13-12 سالگی ، تماس های پروگزیمالی پره مولرها و مولرهای دائمی سالهاست که تشکیل شده اند و بنابراین تهیه رادیوگرافی های بایت وینگ برای کشف پوسیدگی در سطوح غیر قابل دسترسی منطقی به نظر می آید .فاصله زمانی معاینه رادیوگرافی قبلی نباید بیشتر از 2 سال شود . در سن 16-15 سالگی ، نوجوانان هنوز تعداد زیادی دندان تازه رویش یافته دارند و احتمال بالایی هم برای ایجاد پوسیدگی در دندان هایشان دارند . البته فواصل زمانی پیشنهادی میان معاینات به این معنا نیست که نباید در زمان های کوتاهتر بیمار را معاینه نمود . معاینات کلینیکی و اعمال پیشگیرانه از پوسیدگی ممکن است در فواصل زمانی کوتاهتر برای بیمار مفیدتر باشند .

در صورتی که تجویز رادیوگرافی برای کنترل پوسیدگی انجام گیرد ، از این اطلاعات برای توصیه های مفید در مورد تامین بهترین مراقبت از دندان های بیمار استفاده می شود .اگر پوسیدگی ها زودهنگام کشف گردند ، درمان بدون ترمیم می تواند انجام گیرد .

بیشتر بدانید :

رادیوگرافی پانورامیک دندانی تالیف دکتر بصیری

رادیوگرافی پانورامیک

سی-تی اسکن دندان چگونه است؟

رادیولوژی دهان فک و صورت