حساسیت گیرنده تصویر رادیوگرافی های داخل دهانی : فیلم های دندانی ، در سرعت های مختلف بر اساس ISO در دسترس هستند که عبارتند از  D –  E –  F. فیلم با سرعت F ، حساس ترین است ( 20% – 25 سریع تر از E ) و کیفیت تشخیصی برابر با سایر فیلم ها با سرعت های دیگر دارد و بنابراین باید برای بیماران استفاده شود .

گیرنده های دیجیتالی تصویر برای رادیوگرافی های داخل دهانی ( برای آشنایی بیشتر مطلب رادیوگرافی های داخل دهانی را بخوانید ) در گذشته حساس تر بوده و بنابراین نیاز به دوز اشعه کمتری نسبت به فیلم های معمولی داشتند ولی برای بسیاری از رسپتورهای امروزی ، وقتی دقت تشخیص تصاویر دیجیتالی قابل مقایسه با فیلم است این خصوصیت کمتر بارز می شود .

به علت سایز کوچک تری که گیرنده های دیجیتالی دارند . ممکن است نیاز به بیش از یک تصویر رادیوگرافی برای بررسی کل منطقه مورد نظر وجود داشته باشد . این مشکلات ممکن است در نهایت موجب گردند که دوز اشعه دریافتی بیمار افزایش یابد .

کولیماتور

در رادیوگرافی های داخل دهانی ، یک کولیماتور مربعی باعث کاهش دوز مشخص به بیمار در مقایسه با کولیماتورهای دایره ای معمول می شود که سایز بسیار بزرگی دارند ( 7-6 سانتی متر قطر دارند ). همچنین یک کولیماتور مربعی باعث ایجاد کنتراست بالاتری در تصویر می شود که به علت اشعه پراکنده کمتر است .

محافظ سربی

یک apron ، حفاظت در مقابل اشعه های خارجی پراکنده را تامین می نماید ولی به نظر می رسد هیچ تاثیری بر روی دوزهای اشعه که بر گنادها اثر می گذارند نداشته باشد .

اگر apron با یک محافظ تیروئید استفاده گردد ، دوز ناشی از اشعه اولیه و اشعه پراکنده بر غده تیروئید ممکن است کاهش یابد . به هر حال محافظ غده تیروئید را نمی توان مثلا هنگام تهیه رادیوگرافی پانورامیک استفاده کرد . برای رادیوگرافی های داخل دهانی ، محافظ گردن مانند آنچه در شکل زیر نشان داده شده است ، می تواند به جای apron استفاده شود . محافظ گردن ، در تماس با قسمت تحتانی مندیبل قرار می گیرد و باعث محافظت کامل غده تیروئید در مقابل اشعه می شود .

به هر حال ، محافظ ممکن است با تیوب اشعه ی X هنگام تهیه رادیوگرافی پری اپیکال از دندان های قدامی پایین تداخل نماید و تهیه رادیوگرافی با تکنیک موازی را از این منطقه غیرممکن سازد .