طبق آزمایشات و غربالگری که صورت می گیرد، در برخی افراد تشخیص سرطان کولورکتال نمی باشد.

در این بین درمان زودهنگام و هرچه سریعتر بسیار مهم و ضروری می باشد. هدف اصلی هم از تصویربرداری یا رادیولوژی به جهت تشخیص سرطان کولورکتال، شناسایی توده های غیر طبیعی می باشد که با نام پولیپ شناخته می شوند. البته این نوع از رادیولوژی تشخیصی زمانی صورت می گیرد که پولیپ ها سرطانی نشده باشند. برای آن هایی که بیشتر مایل به رادیولوژی برای تشخیص سرطان کولورکتال می باشند، گزینه هایی پیش رو می باشد که می توانند انتخاب کنند :

سی تی سی (CTC) یا Computed tomography colonography : در این نوع تصویربرداری که با نام کولوروسکوپی هم شناخته شده است، تستی با دوز پایین سی تی اسکن گرفته می شود، در طی این تصویربرداری تصاویری از کولون و رکتوم تهیه می شود.

کولونوسکوپی : در این نوع تصویربرداری برای آزمایش رکتوم، و نیز کل کولون از یک دستگاهی که مانند لامپی بلند می باشد، به نام کولونوسکوپ، استفاده می کنند.

سیگموئیدوسکوپی : در این آزمایش که رکتوم و کولون پاینی آزمایش می شوند، با استفاده از دستگاه بسیار مجهزی به نور به نام سیگموئیدوسکوپ برای تصویربرداری استفاده می شود.

انوما باریم دو طرفه : در شاخه رادیوگرافی این روش را با نام LOWER GI می شناسند. در این نوع آزمایش که محلول اکسید باریم در آن وارد روده می شود، یکسری عکس هایی توسط اشعه ایکس از داخل رکتوم و کولون گرفته می شود. انما باریم یک طرفه هم به این صورت است که تصاویری را با استفاده از اشعه ایکس و محلول باریم بدون هوا تولید می کند.

طبق شواهد و تحقیقاتی که صورت گرفته می توان از تکنیک ها و دستگاه های دیگر از جمله سی تی اسکن، سونوگرافی، ام آر آی و فلوروسکوپی استفاده کرد.

رادیولوژی مداخله ای برای تشخیص سرطان کولورکتال :

با استفاده از اینترونشنال یا رادیولوژی مداخله‌ ای طیف گسترده ‌ای از بیماری‌ ها از جمله شریان ‌های تنگ شده و تومورهای بدخیم را در تمام نقاط بدن می‌ توان با ایجاد یک شکاف کوچک بر روی پوست درمان کرد که با عوارض بسیار کمتر نسبت به سایر روش ‌های درمانی می ‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.