تظاهرات کلینیکی تومورهای خوش خیم

وقوع این ضایعه واجد تمایلی جزیی به مردان است و در سیاه پوستان شایع تر است. اگرچه ممکن است در یک کودک ۳ ساله یا حتی در فردی با بیش از ۸۰ سال سن یافت شود، اغلب بیماران بین ۲۰ تا ۵۰ سال سن دارند و سن متوسط کشف بیماری ۴۰ سال است.

آملوبلاستوماها به آهستگی رشد می کنند و اگر سمپتوم هایی وجود داشته باشند تنها تعداد کمی از آنها در مراحل اولیه یافت می شوند. تومور اغلب حین یک معاینه دندانی کشف می شود.

بیمار معمولا در نهایت، متوجه افزایش تدریجی غیرقرینگی در صورت خود می گردد. در ۹۵٪ در آملوبلاستوماهای درمان نشده ماگزیلا، تورم گونه، لثه یا کام سخت به عنوان شکایت اصلی گزارش شده است.

مخاط پوشاننده توده نرمال می باشد ولی دندان ها در ناحیه درگیر ممکن است جابجا یا لق شده باشند. بیماران واجد آملوبلاستوما عموما فاقد درد، پاراستزی، فیسچول، شکل گیری زخم یا لقی دندان هستند در برخی موارد این تظاهرات شرح داده شده اند.

با بزرگ شدن تومور، لمس (ناحیه) ممکن است سختی استخوان را القا کند یا با نازک تر شدن استخوان، کرپیتوس احساس می‌شود‌. اگر ضایعه استخوان پوشاننده را از بین ببرد، تورم می تواند به صورت نرم یا مواج احساس شود.

با ادامه رشد، تومور می تواند موجب expansion استخوانی و گاه از طریق صفحه کورتیکال مجاور باعث خوردگی و متعاقب آن تهاجم به بافت های نرم مجاور گردد.

تومور درمان نشده می تواند بزرگ شود و اگر در ماگزیلا باشد ، باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. زیرا می تواند به درون ساختمان های حیاتی توسعه یافته و به بیس جمجمه برسد.

تومورهایی که در ماگزیلا ایجاد می شوند ممکن است به سینوس های پارانازال، اوربیت، نازوفارینکس یا ساختمان های حیاتی در بیس جمجمه توسعه یابند. میزان عود در بیماران مسن تر و بیماران واجد ضایعات مولتی لوکولار بالاتر است. همچون تومورهای فکی دیگر ، عود موضعی، چه به صورت رادیوگرافیک کشف شود و چه هیستولوژیک، می تواند واجد طبیعت مهاجم تری نسبت به تومور اولیه باشد.