آیا اینکه می گویند عشق یک نوع بیماریست، درست است؟

برخی از محققان روی این موضوع متمرکز شده اند که آیا عشق صرف نظر از نافرجام بودن آن، یک بیماری به حساب می آید یا خیر؟ جالب اینجاست که روانشناسان بیشترین شباهت را بین عشق و یک بیماری خاص ورانی به نام وسواس اجباری دیده اند. در چنین بیماری هجمه ای از افکار خاصی به ذهن می آید که حتی فرد کنترلی روی آن ها ندارد و نمی تواند از آن ها فرار کند. در واقع این افکار او را مجبور به رفتارهای خاصی می کند که در صورت عدم انجام آن ها تنش و اضطراب است که به دنبالش خواهد بود.

نتیجه ام آر آی یا رادیولوژی از مغز افراد عاشق :

همانطور که شرح دادیم، در چنین حالاتی، فرد عاشق هیچ کنترلی روی افکار خود ندارد. سوالی که پیش می آید، اینکه در مغز چه اتفاقاتی دارد می افتد؟ برای اینکه از این موضوع آگاه شویم، ام آر آی یا عکسبرداری از مغز شده است.  این کار توسط پژوهشگری به نام آرون انجام شده است. به این صورت که از افرادی که دچار عشق آتشین بودند، خواسته شد زیر دستگاه FMRI قرار بگیرند. این دستگاه کارکرد مغز را عکس می گیرد. سپس از آن ها خواسته شد که به معشوق خود فکر کنند.

کارکرد مغزی این افراد این طور بود که هنگام فکر کردن به معشوق، درست قسمت هایی از مغز فعال می شدند که مربوط به پاداش فوری بودند. قسمت هایی که زمانی که گرسنه باشیم و یا غذا بخوریم فعال می شوند. یا افراد معتاد به کوکائین که بعد از مصرف این قسمت از مغزشان به کار می افتد. همچنین از نامش هم که پیداست، این بخش فوری دوام زیادی ندارد. البته گفتنی است که بخش های دیگری از مغز می باشد که مرتبط با پاداش های طولانی مدت می باشند.