پاتولوژی فک

تصویربرداری از ضایعات شناخته شده فکی، مانند بیماری های فیبرواسئوس یا نئوپلاستیک، قبل از تهیه بیوپسی و انجام درمان قطعی، برای درمان مناسب بیمار مهم است.

برای ضایعات کوچکتر فکین، رادیوگرافی های پری اپیکال یا پانورامیک ممکن است تا زمانی که ضایعه را بتوان به طور کامل در آن مشاهده کرد، کافی باشند. اگر شواهد بالینی تورم وجود داشته باشد، برخی انواع رادیوگرافی با زاویه 90 درجه نسبت به پلن اصلی باید برای تعیین اینکه آیا expansion فک یا سوراخ شدگی استخوان کورتیکال باکال یا لینگوال وجود دارد، تهیه شوند. اگر ضایعه نسبت به تصاویر استاندارد دندانپزشکی خیلی بزرگ است، به دورن سینوس ماگزیلا یا سایر قسمت های استخوانی خارج از فکین گسترده شده، یا احتمال بدخیمی وجود دارد، تصویربرداری هایی اضافی نظیر توموگرافی کامپیوتری قبل از انجام بیوپسی مناسب به نظر می رسند. این نوع تصویربرداری می تواند حدود ضایعه را مشخص، شیوه دسترسی ، جراحی مناسبی را پیشنهاد و اطلاعاتی درباره طبیعت بیماری فراهم کند. فرد تهیه کننده بیوپسی یا درمانگر بیمار باید تصاویر پیشرفته را برای کاهش سردرگمی و افزایش هماهنگی درمان تجویز کند.

مفصل گیجگاهی فکی

انواع بسیاری از بیماری ها شامل بدفرمی های مادرزادی و تکاملی مندبیل و استخوان های جمجه، ناهنجاری های اکتسابی مثل جابجایی دیسک، نئوپلاسم ها، شکستگی ها، جابجایی ها، بیماری های التهابی که تولید کپسولیت یا سینوویت و آرتریت های متنوع شامل روماتوئید و استئوآرتریت می کنند، TMJ را تحت تاثیرقرار می دهند. هدف تصویر برداری از TMJ همچون تصویربرداری سایر نقاط بدن، باید به دست آوردن اطلاعات جدیدی که بر نحوه درمان بیمار تاثیر می گذارند، باشد. بررسی های رادیوگرافیک، برای تمام بیماران دارای علائم قابل ارجاع به ناحیه TMJ به خصوص اگر درمانی تجویز شود، مورد نیاز نیستند. تصمیم گیری به لزوم و چگونگی تصویربرداری مفاصل باید براساس نتایج تاریخچه و یافته های بالینی، تشخیص بالینی، نتایج بررسی های گذشته، طرح درمان قابل تغییر فعلی و نتیجه مورد انتظار باشد.

هزینه تصویربرداری و دوز اشعه را نیز باید در تصمیم گیری در مورد اینکه آیا بیش از یک نوع رادیوگرافی می تواند اطلاعات مورد نیاز را فراهم آورد یا نه دخالت داد. برای مثال اطلاعات در خصوص وضعیت بافت های استخوانی می تواند از طریق رادیوگرافی های پانورامیک، فیلم های تصویر برداری کانونشنال، توموگرافی کانونشنال، CT و MRI فراهم آید. اهمیت و کاربرد یافته های مورد انتظار و میزان جزئیات مورد نیاز باید در انتخاب معاینه رادیوگرافی مورد نظر دخالت داده شوند. اگر اطلاعات بافت نرم نظیر مکان قرارگیری دیسک برای درمان بیمار مورد نیاز باشد، MRI یا آرتروگرافی شیوه مناسبی هستند.