همانطور که در مطلب قبلی اشاره کردیم : 

“هر سینوس در قسمت قدامی توسط کانین توسا محدود می شود و معمولا دیده می شود که به سمت بالا می رود، طوری که حفره بینی را در ناحیه پره مولر و کانین قطع می کند. “

ادامه این مطلب : 

درنتیجه در رادیوگرافی های پری اپیکال کانین، کف سینوس و حفره بینی اغلب روی هم سوپرایمپوز می شوند و ممکن است نمای آن ها طوری باشد که یکدیگر را قطع می کنند و این حالت، نمای یک Y معکوس را در این ناحیه پدید می آورد.

حدود خارجی حفره بینی معمولا ضخیم تر و منتشر تر از استخوان کورتیکالی نازک و ظریفی است که حدود سینوس را مشخص می کند. میزان گسترش سینوس ماگزیلا به سمت زائده آلوئولار، بسیار متفاوت است. در برخی از رادیوگرافی ها، کف سینوس درست در بالای اپکس دندان های خلفی قرار دارد. و در برخی دیگر ممکن است کاملا پایین تر از اپکس دندان ها، به سمت ریج آلوئول گسترش پیدا کرده باشد. سینوس ممکن است در پاسخ به از بین رفتن فانکشن (مربوط به از دست رفتن دندان های خلفی) به سمت استخوان آلوئول و گاهی ریج آلوئول گسترش پیدا کرده باشد.

ریشه های مولرها معمولا در موقعیت نزدیکی نسبت به سینوس ماگزیلا قرار دارند. نوک ریشه ها، ممکن است به صورت آناتومیک به داخل کف سینوس وارد شده باشند که این حالت باعث ایجاد برجستگی ها یا زوائد کوچکی می شود لایه نازکی از استخوان که ریشه را می پوشاند، به صورت یک جوش خوردگی بین لامینادورا و کف سینوس دیده می شود. در موارد نادری، ممکن است در استخوانی که نوک ریشه ها را در کف سینوس می پوشاند، نقصی وجود داشته باشد و لامینادورا که اپکس را می پوشاند، در رادیوگرافی مشهود باشد.

وقتی کف گرد سینوس، بین ریشه های باکال و پالاتال مولر قرار می گیرد و در سمت مدیال ریشه های پره مولر است تصویر اپکس ها بالاتر از کف سینوس است. این نما تصور این حالت را به وجود می آورد که ریشه ها به داخل حفره سینوس وارد شده است که این یک خطای بینایی است. وقتی زاویه عمودی مثبت تابش افزایش پیدا کند، ریشه هایی که در سمت مدیال سینوس قرار دارند، اینگونه به نظر می رسند که به داخل حفره سینوس وارد شده اند. برعکس ریشه هایی که در سمت لترال سینوس قرار دارند با افزایش زاویه، در خارج سینوس یا دورتر از آن به نظر می رسند.

ارتباط نزدیک سینوس و دندان ها این احتمال را به وجود می آورد که علائم بالینی با منشار سینوسی در دندان ها بروز کند و برعکس. این نزدیکی سینوس ها و دندان ها، حاصل گسترش تکاملی تدریجی سینوس ماگزیلاست که دیواره های سینوس را نازک کرده. کانال هایی را به وجود می آورد که از دیواره های قدامی ـ لترالی و خلفی ـ لترالی عبور کرده و اعصاب آلوئولار فوقانی را در بردارند. بنابراین اعصاب در تماس نزدیک با غشا پوشانده سینوس قرار می گیرند. درنتیجه یک التهاب حاد در سینوس اغلب با درد دندان های ماگزیلا که توسط بخشی از عصب که نزدیک به آن هاست عصب دهی می شوند، همراه است.

علائم سوبزکتیو ناحیه دندان های خلفی ماگزیلا ممکن است جهت تشخیص افتراقی درد دندانی از درد سینوسی، نیاز به یک بررسی دقیق داشته باشند.

اغلب در داخل تصویر سینوس ماگزیلا خطوط رادیولوسنت باریکی با عرض یکنواخت دیده می شود. این ها سایه های شیارها یا کنال های نوروواسکولار در دیواره های لترال سینوس هستند که عروق آلوئولار خلفی ـ فوقانی، شاخه های آن ها و اعصاب آلوئولار فوقانی را دربردارند. هرچند این خطوط ممکن است در هر جهتی از جمله عمودی دیده شوند، اما معمولا به صورت یک انحنا که تحدب آن به سمت زائده آلوئولار است در جهت قدامی ـ خلفی امتداد می یابند. گاهی این خطوط به صورت شاخه دار دیده می شوند و در موارد نادری هم به خارج از تصویر سینوس گسترش می یابند.

و به شکل یک کانال بین ریشه ای امتداد پیدا می کنند. از آنجا که چنین کانال های عروقی در دیواره کیست ها دیده نمی شوند، می توانند به عنوان تفاوتی بین سینوس نرمال و یک سیست، مطرح باشند.

تصویر سینوس ماگزیلا، اغلب توسط یک یا چند خط رادیواپک قطع شده است. این تیغه ها، معرف چین خوردگی های استخوان کورتیکال هستند که از کف و دیواره های سینوس به اندازه چند میلی متر بیرون آمده اند. این تیغه ها معمولا عمودی هستند، با این وجود، ریج های استخوانی افقی هم یافت می شوند و غیر معمول نیست که از نظر تعداد، ضخامت و طول متغیر باشند. گروهی معتقدند که این سپتوم ها در اثر تحلیل غیریکنواخت استخوان، در زمان پنوماتیزه شده سینوس شکل گرفته اند اما برخی دیگر بر این باورند که این تیغه ها باقی مانده حفراتی هستند که به طور ناقصی به هم وصل شدند و سینوس را تشکیل دادند.

سپتوم ها در بسیاری از رادیوگرافی های پری اپیکال داخل دهانی قابل مشاهده می باشند. اما در رادیوگرافی های خارج دهانی به ندرت دیده می شوند. چرا که در این حالت، اشعه به ندرت به طور ممکاس با آن ها تابانده می شود. هرچند اینگونه به نظر می رسد که سپتوم ها، سینوس ها را به بخش های مجزایی تقسیم می کنند اما این اتفاق به ندرت رخ می دهد چراکه این تیغه ها معمولا طول محدودی دارند. اما به هر حال، گزارش ها حاکی از آن است که در 1 تا 10 درصد جمجمه های مورد بررسی، سپتوم های کامل واقعا سینوس را به بخش های مجزا تقسیم کرده اند که هر بخش برای درناژ یک استیوم جداگانه دارد. سپتوم ها از این جهت قابل توجهند. که گاهی نمای بیماری پری اپیکال را تقلید می کنند و چمبرهایی که در آلوئول می سازند پیدا کردن قطعات ریشه را که به داخل سینوس رفته اند، دشوار می سازد.

گاهی کف سینوس ماگزیلاری، برآمدگی های کوچک رادیواپکی را نشان می دهد که ندول های استخوانی هستند. برخلاف قطعات ریشه که نمای آن ها کاملا یکنواخت است، ندول های استخوانی اغلب ترابکولاسیون دارند و گرچه ممکن است کاملا واضح باشند اما در نقاط خاصی از سطحشان با الگوی ترابکولار استخوان مجاور ممزوج می شوند. همچنین قطعات ریشه را شاید بتوان از طریق وجود کانال ریشه شناسایی کرد. دیدن کف حفره بینی در حالتی که روی سینوس ماگزیلا سوپرایمپوز شده است، در رادیوگرافی های پری اپیکال دندان های خلفی، غیرمعمول نیست. کف حفره بینی معمولا با توجه به قرارگیری فیلم، جهت گیری کم و بیش افقی دارد و در نماهای ماگزیلاری سوپرایمپوز می شود. تصویر آن که شامل یک خط ضخیم رادیواپک است، اغلب ضخیم تر از دیواره ها و تیغه های سینوس مجاور دیده می شود.