صفحات تریکوئید

صفحات تریکوئید مدیال و لترال درست در خلف توبروزیته ماگزیلا قرار دارند.

تصویر این دوصفحه بسیار متغیر است و در بسیاری از رادیوگرافی های داخل دهانی ناحیه مولر سوم، اصلا قابل مشاهده نیستند. وقتی در روی رادیوگرافی مشهود باشند، تقریبا همیشه به صورت یک سایه یکنواخت رادیواپک و بدون وجود شواهدی از ترابکولاسیون دیده می شوند. زائده هامولار که از تریکویید مدیال به سمت پایین گسترش می یابد، ممکن است قابل مشاهده باشد. و ممکن است در بررسی دقیق ترابکول هایی هم دیده شود.

مندبیل : سمفیز

رادیوگرافی ناحیه سمفیز مندبیل در نوزادان، یک خط رادیولوسنت را در میدلاین فک، بین دندان های سانترال شیری در حال تشکیل، نشان می دهد.

این سوچور معمولا در پایان سال اول زندگی جوش می خورد و پس از آن دیگر در رادیوگرافی قابل مشاهده نیست. از آنجا که معاینه رادیوگرافیک این بیماران کم سن و سال به ندرت ضرورت می یابد، مشاهده آن در رادیوگرافی های دندانی، شایع نیست. اگر این رادیولوسنسی در افراد با سن بالا تر دیده شود، غیرطبیعی است و ممکن است نشان دهنده یک شکستگی یا یک شکاف باشد.

توبرکل های ژنیال

توبرکل های ژنیال (خار چانه ای هم نامیده می شود) در سطح لینگوال مندبیل، کمی بالاتر از بوردر تحتانی آن و روی میدلاین قرار دارند. این توبرکل ها، زوائد استخوانی هستند که شکل ان ها کم و بیش خار مانند است و اغلب به برجستگی های راست و چپ و برجستگی های فوقانی و تحتانی تقسیم می شوند. این برجستگی ها محلی را برای اتصال عضلات ژنیوگلوس (توبرکل های فوقانی) و عضلات ژنیوهایوئیدها (توبرکل های تحتانی) پدید می آورند. این زوائد در رادیوگرافی های اکلوزال مندبیل به صورت یک یا چند تصویر فورامن و همچنین شکل و وضوح بوردرهای آن متغیر است. ممکن است گرد، دوکی شکل و کشیده، شکاف مانند یا خیلی نامنظم باشد و کورتیکیشن کامل یا پارسیل داشته باشد. این فورامن تقریبا در وسط فاصله بین بوردر تحتانی مندبیل و زائده آلوئولار و معمولا در ناحیه اپکس پره مولر دوم دیده می شود. همچنین از انجام که این سوراخ در روی سطح مندبیل قرار دارد، موقعیت تصویر آن نسبت به ریشه های دندان تحت تاثیر زاویه تابش اشعه قرار دارد. تصویر این ممکن است در هر ناحیه ای دیده شود، از مزیال ریشه های مولر اول دائمی گرفته تا در نواحی قدامی تر یعنی در مزیال ریشه پره مولر اول، تصویر دو فورامن منتال که یکی در بالای دیگری قرار دارد هم مشاهده شده است.

وقتی منتال فورامن روی اپکس یکی از پره مولرها بیفتد، ممکن است نمای بیماری پری اپیکال را تقلید کند. در چنین مواردی، یافتن شواهدی از کانال دندانی تحتانی که به سمت رادیولوسنسی مشکوک امتداد پیدا کرده با وجود لامینادورا در ناحیه مورد نظر می تواند ماهیت حقیقی این مساله را آشکار کند. اما به هر حال باید این نکته را یاداور شویم که نازک بودن سنبی لامینادورا که با فورامن رادیولوسنت سوپرایمپوز شده است ممکن است باعث burnout قابل توجهی در تصویر لامینادورا شود که تشخیص آن را دشوار می سازد. با این وجود، تهیه یک رادیوگرافی دیگر با زاویه تابش متفاوت، احتمالا لامینادورا را به وضوح آشکار می سازد و هین طور موقعیت فورامون رادیولوسنت نسبت به اپکس کمی تغییر می کند.