مزایای سی تی نسبت به رادیوگرافی 

سی تی نسبت به رادیوگرافی های معمول مبتنی بر فیلم و توموگرافی مبتنی بر فیلم مزایای زیادی دارد.

اول، سی تی کاملا همپوشانی تصویری ساختارهای خارج از ناحیه مورد نظر را حذف می کند.

دوم، به دلیل توانایی تفکیک ذاتی و کنتراست بالای سی تی، تمایز بین بافت هایی که تفاوت دانسیته فیزیکی کمتر از 1% دارند قابل انجام است. رادیوگرافی های معمول نیازمند 10% تفاوت دانسیته فیزیکی برای تمایز بین بافت های متفاوت هستند.

سوم، اطلاعات حاصل از یک سی تی منفرد، شامل چندین اسکن مجزا با یک اسکن مارپیچی را می توان به صورت تصاویری در صفحه های آگزیال، کرونال یا ساجیتال، بسته به نیاز تشخیصی مشاهده نمود.

به این حالت تصویربرداری رفرمت شده چندپلنی گفته می شود.

در ابتدا به دلیل رزولوشن با کنتراست بالا و توانایی نمایش تفاوت های جزیی در دانسیته بافت نرم، سی تی برای تشخیص بیماری های ناحیه صورتی ـ فکی شامل غدد بزاقی و TMJ مورد استفاده قرار گرفت.

البته با پیشرفت تصویربرداری از طریق رزونانس مغناطیسی که در تصویرسازی از بافت نرم موفق تر از سی تی نشان داده، استفاده از سی تی اسکن برای ارزیابی ناهنجاری های درونی TMJ به وضوح کاهش یافته است. به علاوه، سی تی برای ارزیابی بیماران پیش از قرار دادن ایمپلنت های دهانی داخل استخوانی نیز موثر و مفید شناخته شده است. علی رغم این واقعیت که اطلاعات مشابه مورد آناتومی ماگزیلا و مندبیل از طریق توموگرافی با فیلم نیز به دست می آید، سی تی، بازسازی تصاویر کراس سکشنال کل ماگزیلا یا مندبیل یا هر دو را در یک تصویربرداری امکان پذیر می سازد.

تصویربرداری چند پلنی سی تی کمک قابل توجهی به روند تشخیص نموده است. البته این تصاویر دوبعدی اند و نیازمند تمرکز ذهنی بالایی از سوی مشاهده کننده برای تفسیر هستند. این محدودیت منجر به ایجاد برنامه های کامپیوتری شده است که اطلاعات حاصله از سی تی اسکن های اگزیال را به تصاویر سه بعدی تبدیل می کند.