درباره سیست های فکین چه می دانید؟

سیست حفره ای پاتولوژیک که با مایع پر با اپی تلیوم پوشیده و با دیواره واضحی از بافت همبند احاطه شده است. مایع مزبور یا توسط سلول های پوشاننده حفره ترشح می شود یا از مایع بافتی محیطی منشا می گیرد.

تظاهرات کلینیکی

سیست ها در فکین بیش از هر استخوان دیگری شیوع دارند زیرا اکثر سیست ها از بقایای اپی تلیوم ادنتوژنیک متعددی که پس از شکل گیری دندان باقی می مانند منشا می گیرند. سیست ها ضایعات رادیولوسنت می باشند و تظاهرات کلینیکی شایع ان ها، تورم، فقدان درد (مگر اینکه سیست به طور ثانویه عفونی گردد یا با دندانی غیروایتال در ارتباط باشد) و دندان های غایب به خصوص مولرهای سوم می باشند.

نماهای رادیوگرافیک محل

سیست ها به طور مرکزی (درون استخوان) در هر نقطه ای از ماگزیلا یا مندبیل می توانند ایجاد شوند ولی در کندیل و زایده کرونوئید نادر می باشند.سیست های ادنتوژنیک اکثرا در نواحی واجد دندان یافت می شوند. در مندبیل بالای کانال عصب الوئولار تحتانی ایجاد می گردند. سیست های ادنتوژنیک می توانند به درون سینوس ماگزیلاری رشد نمایند. همچنین برخی از سیست های غیر ادنتوژنیک نیز می توانند درون سینوس ایجاد شوند. سیست های خیلی کمی در بافت های نرم ناحیه دهانی صورتی ایجاد می گردند.

حدود

سیست هایی که در استخوان ایجاد می شوند معمولا واجد محیطی با حدود مشخص و corticated می باشند (با یک خط رادیواپک و باریک و نسبتا یکنواخت مشخص می گردد) با این وجود عفونتی ثانویه یا حالتی مزمن می تواند نمای مزبور را به مرزی اسکلروتیک تر و ضخیم تر تغییر دهد.

شکل

سیست ها معمولا گرد یا بیضی و مشابه بالونی پر شده از مایع هستند. برخی سیست ها ممکن است حدود کنگره ای داشته باشند.

ساختمان داخلی

اغلب سیست ها کاملا رادیولوسنت می باشند. با این وجود سیست های واجد عمر طولانی مدت ممکن است کلسیفیکاسیون دیستروفیک داشته باشند که می تواند به ساختمان داخلی و نمایی با ذرات ریز و پراکنده دهد. برخی سیست ها واجد سپتا می باشند. بدین ترتیب لوکولاسیون های متعددی ایجاد می شود که توسط این دیواره های استخوانی یا سپتا از هم مجزا می گردند. سیست هایی که دارای حدود کنگره ای هستند ممکن است واجد سپتای داخلی به نظر برسند. در بعضی موارد ممکن است تصویر ساختمان هایی که در طرفین سیست می باشند روی نمای داخلی سیست بیفتد و ذهنیت غلطی از ساختمان داخلی ایجاد نماید.