در این مطلب به ادامه موضوع سیست های باقی مانده می پردازیم. 

تظاهرات رادیوگرافیک

محل. سیست های باقی مانده در هر دو فک ایجاد می شوند. اگر چه ان ها کمی بشتر در مندبیل یافت می شوند. مرکز ضایعه در موقعیتی پری اپیکال قرار می گیرد. محل ضایعه در مندبیل همیشه بالای کانال عصب الوئولار تحتانی است. 

حدود و شکل . یک سیست باقی مانده واجد حدود کورتیکال است مگر اینکه به طور ثانویه عفونی گردد. شکل ان بیضی یا دایره ای است.

ساختمان داخلی سیست های واجد عمرطولانی ممکن است کلفیسیکاسیون دیستروفیک موجود باشد.

تاثیر بر ساختمان های احاطه کننده. سیست های باقی مانده می توانند موجب جابجایی دندان ها یا تحلیل گردند. پلیت های کورتیکال خارجی فکین ممکن است دچار expansion شوند. سیست مزبور می تواند در سینوس ماگزیلاری فرورفته یا کانال عصب الوئولار تحتانی را فرورفته نماید.

تشخیص افتراقی

بدون وجود تاریخچه بیمار و رادیوگراف های قبلی ممکن است کلینیسین در تعیین اینکه ایا سیست منفرد موجود در فکین یک سیست باقی مانده است یا نه مشکل داشته باشد. نمونه دیگر از سیست های منفرد شایع ادنتوژنیک کراتوسیست ها می باشند. سیست باقی مانده در مقایسه با یک ادنتوژنیک کراتوسیست پتانسیل بیشتری برای ایجاد expansion دارد. محل دیفکت تکاملی استفتی مربوط به غده بزاقی زیر کانال مندبیولار واقع شده است. و بنابراین ادنتوژنیک بودن ماهیت ان غیرمتحمل می باشد.

نحوه برخورد

درمان سیست های باقی مانده، برداشت با جراحی یا مارسوپیالیزاسیون است و اگر سیست بزرگ باشد هر دو مورد استفاده قرار می گیرند.

سیست دنتیجروس

• مترادف
• سیست فولیکار
• توضیح

سیست دنتیجروس سیستی است که دور تاج دندانی رویش یافته شکل می گیرد. این سیست زمانی که مایع درون در لایه های اپی تلیوم مینایی کاهش یافته یا مابین اپی تلیوم و تاج دندان رویش نیافته تجمع می یابد ایجاد می گردد. سیست رویشی همتای بافت نرمی سیست دنتیجروس است.