عکس های رادیولوژی و رادیوگرافی های دندانی دیجیتال در جراحی دهان در دندانپزشکی انجام می شود.

قبل از کشیدن دندان مولار یک تصویر پری اپیکال و یک الگوی معمولی از استخوان نشان داده می شود.

انواع رادیوگرافی دندانی دندانپزشکی چه می باشد؟

از جمله روش های سریع و دقیق برای تشخیص آبسه دندان، پوسیدگی دندان، یا نقایصی که در فک و دندان می باشد، از رادیوگرافی های دندانی استفاده می شود.

همچنین برای بررسی نقایص فک و دندان و نیز انواع ناهنجاری ها و آسیب های دیگر، از این دستگاه استفاده می شود.

در واقع با دستگاه های رادیوگرافی به دلیل انواع مختلفی که دارند، از دو روش داخل دهانی و خارج دهانی به طور کلی استفاده می شود.

در روش داخل دهانی، نوار اشعه ایکس درون دهان قرار می گیرد و در نوع رادیوگرافی های دندانی خارج دهانی، نوار اشعه ایکس در خارج از دهان قرار می گیرد.

رادیوگرافی های داخل دهانی رایج ترین نوع رادیوگرافی می باشند.

از جمله کاربردهایی که این دسته از رادیوگرافی های دندانی دارند، عبارتند از :

• تشخیص پوسیدگی
• بررسی وضعیت دهان و دندان های در حال رشد
• بررسی ریشه دندان
• چک کردن وضعیت و سلامت قسمت استخوانی اطراف دندان

رادیوگرافی های داخل دهانی خود خود به چند دسته تقسیم می شوند :

اولین نوع که رادیوگرافی بایت وینگ می باشد، سمت راست دندان را نشان می دهد، و برای نشان دادن دندان های عقب است.

معمولا دندانپزشک یک یا دو رادیوگرافی بایت وینگ می گیرد.

اینکه اسم این رادیوگرافی را بایت وینگ نامیده اند، با خاطر این است که فرد در هنگام عکسبرداری، یک فایل بال داری را گاز می گیرد.

سپس با نگه داشتن نوار اشعه ایکس، عکسبرداری شروع می شود.

با این رادیوگرافی ها می توان پوسیدگی های بین دندانی دندان های عقب را تشخیص داد.

همچنین تغییر ضخامت استخوان ها به خاطر بیماری لثه هم تشخیص داده می شود.

رادیوگرافی پری اپیکال

این روش از عکسبرداری دندان های سمت چپ را نشان می دهد.

با این رادیوگرافی تنها یکی دو دندان در آن واحد نشان داده می شوند. رادیوگرافی پری اپیکال هم شبیه به رادیوگرافی بایت وینگ می باشد.

فقط تفاوتی که دارند، اینست که این رادیوگرافی ارتفاع کامل هر دندان از تاج تا ریشه را می گیرد. حتی قسمتی از پایه ای که به فک متصل شده را عکسبرداری می کند.

رادیوگرافی اکلوزال

در این نوع از رادیوگرافی، که بزرگتر از نوع معمولی می باشد، جایگاه دندان های کودکان را نشان می دهد.

رادیوگرافی های خارج دهانی چه کاربردهایی دارند؟

با رادیوگرافی های خارج دهانی می توان اطلاعات مرتبط با فکین و جمجمه ها را به دست آورد :

• بررسی رشد و پیشرفت استخوان ها
• مشاهده وضعیت دندان هایی که تحت فشارند
• چک کردن رابطه بین دندان ها و فکین
• تشخیص مسائلی که بین دندان ها فکین و مفصل گیجگاهی یا استخوان های دیگر صورت می باشد
• بررسی استخوان های صورت

 

از جمله انواع رادیوگرافی خارج دهانی عبارتند از :

رادیوگرافی پانورامیک : در این نوع از رادیوگرافی های دندانی از تمام محوطه دهان عکس گرفته می شود. شامل تمام دندان های بالا و پایین.

رادیوگرافی سفالومتریک : این رادیوگرافی از یک سمت گرفته می شود. طوری که رابطه بین دندان ها و فکین و مشخصات فرد را نشان می دهد. مثل ارتودنس یکه از سفالومتری استفاده می شود تا بهترین موقعیت برای درمان ارتودنسی انتخاب شود.

رادیوگرافی مخروطی : با این رادیوگرافی تصاویر سه بعدی از سازه های دندانی، بافت نرم، عصب ها و استخوان گرفته می شود.

سی تی اسکن دندان : در این نوع از رادیوگرافی فرد حالت خوابیده، و با استفاده از یک دستگاه لایه های مسطح تصویر به صورت گردشی در اطراف سر بیمار، عکسبرداری می کند.

می توان برای ایمپلنت دندان از این روش استفاده کرد.

به متخصص ایمپلنت کمک می کند تا از پیچیدگی های احتمالی قبل و بعد از عمل آگاه شود.

توموگرافی : برش خاصی از دهان را نشان می دهد و بقیه را تار می کند.

در این تصویربرداری بررسی قسمت های گرفته شده بسیار سخت می باشد.

سیالوگرافی : این نوع از عکسبرداری با استفاده رنگ که درون غدد بزاقی تزریق می شوند، تصویر گرفته می شود.

برای مشکلاتی مثل انسداد، یا سندرم شوگرن مورد استفاده می باشد.

رادیوگرافی دیجیتال : جدیدترین نوع تصویربرداری که نوار استاندارد اشعه ایکس با یک صفحه الکترونیکی صاف یا سنسور جایگزین شده است.

ام آر آی : روشی برای تولید تصاویر سه بعدی از حفره های دهان که فک و دندان را شامل می شوند. بهترین روش برای بررسی بافت نرم نیز می باشد.