انواع تکنیک های تصویربرداری ویژه چیست؟ 

به بررسی اولین نوع تکنیک تصویربرداری می پردازیم :

تکنیک هایی در ادامه توضیح داده خواهد شد، برای انجام اعمال تشخیصی ویژه مورد استفاده قرار می گیرند.

برخی برای سال ها در اختیار پزشکان بوده اند و سایرین دستاوردهای جدید ایجاد شده به مدد تکنولوژی کامپیوتری هستند. اگرچه دندانپزشکان عمومی از بیشتر این تکنیک ها استفاده نمی کنند، با این وجود تمام این روش ها گاها برای کمک به تشخیص شرایط پیش آمده در حفره دهان به کار می روند.

به همین دلیل تمام افراد مرتبط با درمان های دهان و دندان باید درک اولیه ای از این روش ها، اصول انجام آن ها و کاربردهای بالینی شان داشته باشند.

رادیوگرافی های انجام شده بر روی فیلم

توموگرافی

توموگرافی کانونشنال با استفاده از فیلم که رادیوگرافی برش بدنه ای نیز خوانده می شود، شیوه رادیوگرافی طراحی شده برای به تصویرکشیدن اجزای نهفته در ناحیه مورد نظر است.

این کار با محو نمودن ساختارهای خارج از پلن مورد نظر از طریق روند “عدم وضوح” ناشی از حرکت حاصل می شود.

از زمان معرفی توموگرافی کامپیوتری و تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی که واجد رزولوشن بالا با کنتراست پایین (توانایی برای نمایش مواد دارای دانسیته کم نظیر بافت نرم) می باشند، توموگرافی انجام شده بر روی فیلم کمتر انجام می شود. توموگرافی های کانونشنال امروزه برای ساختارهایی با دانسیته بالا مثل آنچه که در مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) با آن مواجهیم و تشخیص های مربوط به ایمپلنت های دندانی به کار می روند.

تجهیزات لازم برای توموگرافی شامل تیوب اشعه X و فیلم هایی است که به یک محور ثابت یا تکیه گاه متصل بوده و توانایی حرکت حول آن را دارد. بررسی با قرارگیری تیوب اشعه X و فیلم در مقابل تکیه گاه که در پلن ناحیه مورد نظر (پلن کانونی) قرار دارد آغاز می شود. با شروع تابش اشعه، تیوب و فیلم در جهات متقابل به صورت همزمان از طریق یک اتصال مکانیکی حرکت می کنند. با حرکت هماهنگ تیوب و فیلم، تصاویر اشیاه قرار گرفته در پلن کانونی (روی تکیه گاه)روی فیلم در طول حرکت فیلم و تیوب در مکان ثابتی باقی مانده و به وضوح به تصویر در می آیند.

در سوی دیگر، تصاویر اشیه قرار گرفته در خارج از پلن کانونی مکان های پیوسته متحرکی در روی فیلم دارند در نتیجه تصاویر این اشیا به علت عدم وضوح ناشی از حرکت خیلی محو می شوند.

بنابراین، هدف توموگرافی محو نمودن هرچه بیشتر و یکدست تر تصاویر ساختارهایی ست که در پلن کانونی قرار نگرفته اند. در شرایط زیر عمل محو شدن شدید تر است :

• هرچه ساختار دورتر از پلن کانونی قرار گیرد و هرچه فاصله بین ساختار و فیلم (با موقعیت فیزیکی تکیه گاه درون جسم مورد تصویربرداری و بالطبع مورد آزمایشات تشخیصی تعیین می شود) بیشتر باشد.
• هر قدر محور محور طولی ساختاری که قرار است محو شود، بر محور حرکت تیوب عمودی قرار گیرد(به وسیله حرکت توموگرافیک به دست می آید. )
• هرقدر که شدت حرکت تیوب بیشتر باشد (با زاویه یا قوس توموگرافیک تعیین می شود).