رادیولوژی بایت وینگ چیست؟

بایت وینگ

در چنین عکس هایی، بایت وینگ منظور است، از تاج دندان های عقب عکس گرفته می شود و دندانپزشک یک یا دو عکس بایت وینگ از هر طرف دهان می گیرد.

هر عکس رادیولوژی دندان که گرفته می شود، شامل دندان های آسیاب بزرگ بالایی و پایینی و دندان های آسیاب کوچک جلوی آن ها هم نشان می دهد.

این عکس ها به خاطر بایت وینگ یا بال مانند می باشد که بیمار یک وسیله بال مانند را گاز می گیرد.

این وسیله طوریست که فیلم درونش می باشد، باید با دندان نگه داشت، در همین حین عکس پرتو ایکس یا رادیولوژی انجام می شود.

این عکس به دندانپزشک کمک می کند که پوسیدگی بین دندان های عقبی شناسایی شود.

عکس پری اپیکال یا پیرامون ریشه با رادیولوژی

در این عکس ها یک دندان یا دو دندان در هر مرتبه تصویربرداری می شود.

یک عکس پری اپیکال مشابه بایت وینگ استفاده می شود.

با این تفاوت که تمامی طول هر دندان از تاج تا نوک ریشه تصویربرداری می شود.

بسته به سلامت دهان و دندان و سابقه دندانپزشکی بیمار، دندانپزشک توصیه می کند که عکسی از تمام دهان گرفته شود.

این تصویر همه دندان ها از تاج تا ریشه و ساختارهای پیرامون ریشه و دندان را نشان می دهد.

در این عکسبرداری از پرتوی ایکس پری اپیکال و بایت وینگ بهره برده می شود.

این عکس بزرگ تر از بیشتر انواع عکس های پرتو ایکس می باشد و رشد دندان در کودکان را نشان می دهد.

هر عکس پرتو ایکس تقریبا یک قوس دندانی کامل را پوشش می دهد.

در عکس خارج دهانی، فیلم خارج از دهان بیمار قرار می گیرد.

این تصاویر اصل دندان ها را نشان می دهد. اما اطلاعاتی راجع به فک و جمجمه در اختیار دندانپزشک قرار می گیرد.

عکس خارج دهانی جزییات کمتری در مقایسه با عکس داخل دهانی در اختیار دندانپزشک قرار می دهد.

به خاطر اینکه معمولا برای شناسایی پوسیدگی دندان یا نواقص دندانی استفاده نمی شود.

در این روش تمامی دهان در یک عکس نشان داده می شود. در واقع تمامی دندان های فک بالا و پایین گرفته می شوند .

این نوع از عکسبدراری نیازمند یک دستگاه مخصوصی می باشد.

صفحاتی که پیرامون سر قرار می گیرد و پرتوی ایکس منتشر می کند، به صورت دایره وار پشت سر می چرخد، در حالی که رادیولوژی ساده جلوی سر قرار می گیرد.

در این شکل از تصویربرداری، از همه زوایا تنها در یک عکس واحد از فک عکس گرفته می شود.