کاربردهای رادیوگرافی 

برخلاف کاربرد رادیوگرافی های غربالگری در دندانپزشکی، این رادیوگرافی ها به ندرت در پزشکی، به استثنا ماموگرافی برای خانم های بالاتر از سنی خاص و دارای ریسک فاکتورهای ابتلا به سرطان سینه، به کار می روند که البته امروزه بر سر این مساله که آیا چنین آزمایشاتی باید با وفوری که امروزه به کار می روند، به کار برده شوند یا خیر، بحث وجود دارد.

سرطان سینه، بیماری شایع و با این حال بسیار جدی ای است که باید هرچه سریعتر و پیش از آنکه آنقدر بزرگ شود تا در معاینات بالینی کشف شود، شناسایی شود. از سوی دیگر، بیماری های فکین به استثنا پوسیدگی ها، بیماری های پری اپیکال و پریودنتال نادر بوده و در سنین، جنسیت و نژادهای خاصی متمرکز هستند. بعید به نظر می رسد که این بیماری ها در رادیوگرافی های تشخیصی غربالگری معمول پیش از اینکه علائم و نشانه هایی ایجاد کنند، که آن ها را در یک معاینه بالینی کامل قابل شناسایی کند، شناسایی شوند.

بیماری های پریودنتال می توانند از نظر بالینی تشخیص داده شوند. اگرچه تصاویر رادیوگرافی برای تعیین میزان استخوان از دست رفته و وجود سایر عواملی که ممکن است پروکتوز را تحت تاثیر قرار دهند، به کار برده می شوند. بیماری های پری اپیکال عموما با ترمیم های بزرگ یا پوسیدگی های وسیعی همراه هستند که از طریق بررسی های بالینی قابل تشخیص می باشند. پوسیدگی های سطوح پروگزیمال، ممکن است تا هنگامی که به حد زیادی گسترش نیافته اند، قابل تشخیص نباشند، که این مورد، یکی از شرایطی است که رادیوگراف های تشخیصی غربالگری مناسب به نظر می رسند. با در نظر داشتن دادگاه های رسیدگی برای عدم تشخیص، دندانپزشکانی که اصول تصویب شده و یا نوشته شده توسط افراد ذیصلاح که به ایجاد استانداردهایی جهت مراقبت های دندانپزشکی کمک می کنند را رعایت می نمایند، نباید نگران باشند.

از آنجا که شکایات به دلایل متعددی می توانند مطرح شوند، بعید به نظر می رسد که درصورت انجام یک بررسی بالینی کامل و تاریخچه گیری دقیق و با دقت که اصول را در تجویز رادیوگراف ها رعایت کرده باشد، شاکیان موفق شوند.

برخی دندانپزشکان، طبابت خود را به نحوی تنظیم می کنند که بیماران جدید ابتدا اوتوماتیک، به وسیله یک بهداشتکار دهان و دندان ویزیت می شوند که یکسری از پیش تعیین شده رادیوگرافی در اولین ملاقات پیش از اینکه دندانپزشک بیمار را ببیند، تهیه می کنند. اگرچه این کار ممکن است نظر زمانی به سود دندانپزشک باشد، برخلاف مقررات انجمن دندانپزشکان امریکا (ADA) است که انتخاب رادیوگراف باید براساس یافته های آزمایشات بالینی باشد. انجام یک معاینه بالینی کامل قبل از تحویز رادیوگراف ها، نباید برای یک کار دندانپزشکی امر دشواری به نظر برسد.

با توجه به سود رادیوگراف ها در مقابل زیان آن ها، برای هر بیمار خطر بسیار کمی در تهیه یکسری رادیوگرافی وجود دارد، حتی اگر اطلاعات ناچیز یا اندکی از آن به دست آید. البته بهای اجتماعی بالایی، هم در مورد مبلغ هزینه های بهداشتی و هم در مورد خطر اکسپوز کردن بیماران، درصورتی که میلیون ها بیمار مورد بررسی های بی جهت رادیوگرافی قرار بگیرند، وجود دارد. چنین چیزی در صورتی که رادیوگرافی های تشخیصی غربالگری با شیوع بالایی به کار گرفته شوند، پیش می آید.