ایجاد تصویر به وسیله الگوریتم کامپیوتری

البته علی رغم این واقعیت که این تکنیک غیرمهاجم در نظر گرفته می شود دوز پرتوتابی که بیمار در اثر تزریق داخل وریدی ردیاب های نشان دار رادیونوکلئید دریافت می کند را باید مد نظر قرار داد. گزارش شده است که تزریق 3.7X*10⁸ Bq از ⁹⁹TC پرتکنتات، دوز پرتوتابی 1mGy برای کل بدن ایجاد می کند.

این میزان یک سوم میزان دوز موثر سالیانه تولید شده توسط پرتوتابی طبیعی است.

اگرچه تعداد زیادی از ایزوتوپ های آزادکننده گاما در تصویربرداری رادیونوکلئید، شامل ید ¹³¹I، گالیوم ⁶⁷Ga و سلنیوم ⁷⁴Se مورد استفاده قرار گرفته اند، یکی از شایع ترین ایزوتوپ های مورد استفاده تکنتیوم 99M (⁹⁹Tc) است. مشابه تکنتیوم پرتکنتات، ^99MTC زمانی که به صورت داخل وریدی تزریق شود مشابه ید است. به علاوه زمانی که از نظر شیمیایی دستکاری شود و به سایر ترکیبات متصل گردد، می تواند برای انجام اسکن از هر ارگان بدن مورد استفاده قرار گیرند.

استفاده از ردیاب مناسب تزریق شده است ضبط می کنند. دوربین ها از یک کریستال درخشنده که توانایی ایجاد فلوراسنت روی تقابل با اشعه های گاما را دارد استفاده می کنند. این تشعشع نورانی (یا فلوروسنس) به وسیله یک تیوب فوتومولتی پلایر که سیگنال را بزرگتر و تقویت می کند شناسایی می شود.

سیگنال تقویت شده دیجیتالی شده و در پایان برای ایجاد تصویری به وسیله الگوریتمی کامپیوتری به کار می رود. کاربرد یک کریستال درخشنده برای اخذ اطلاعات برای شکل گیری تصویر منجر به نام گذاری این تکنیک به عنوان سینتی گرافی شده است.

یک دوربین Anger ثابت یا یک اسکنر rectilinear قادر به تولید تصاویر واجد صفحه مسطح از ناحیه یا اندام مورد نظر است. استفاده از دوربین Anger با قابلیت چرخش 360 درجه دور بیمار و یا گیرنده های حلقوی اختصاصی ، توموگرافی کامپیوتری تابش فوتون منفرد کامپیوتری (SPECT) را امکان پذیر می سازد. در این تکنیک، گیرنده های متعدد یا گیرنده های متحرک و منفرد، اخذ اطلاعات از تعدادی از برش های به هم پیوسته ترانس اگزیال را مشابه سی تی به وسیله اشعه ایکس امکان پذیر می سازد. این اطلاعات می تواند سپس برای بازسازی تصاویر چند پلنیاز ناحیه مورد بررسی به کار گرفته شود.

یک شیوه جدیدتر از SPECT در زمینه های پزشکی هسته ای، توموگرافی کامپیوتری تابش پوزیترون (PET) است. PET که گزارش شده حساسیتی نزدیک به 100 برابر دوربین گاما دارد، براساس استفاده از رادیونوکلئیدهای آزادکننده پوزیترون که در یک سیکلوترون به وجود می آیند بنا شده است. پس از تزریق رادیونوکلئیدها به بیمار، ایزوتوپ درون بافت یک پوزیترون آزاد می کند. این پوزیترون سپس با یک الکترون آزاد وارد عمل شده انهدام دوطرفه رخ می دهد که منجر به آزادسازی دوفوتون 551 کیلوالکترون ولتی با زاویه 180درجه نسبت به یکدیگر می شود. وقتی گیرنده های الکتریکی مزدوج مقابل یکدیگر این زوج فوتون گاما را دریافت می کنند، نتیجه گیری می شود که پدیده انهدام در راستای خط اتصال گیرنده ها رخ داده است. اطلاعات خام PET شامل تعدادی از این خطوط تلاقی کننده است که به صورت تصاویری بازسازی می شوند که نشانگر محل تمرکز فعالیت در بدن بیمار باشند. استفاده از PET نه تنها برمبنای حساسیت آن بنا شده بلکه بر واقعیت این است که شایع ترین رادیونوکلئید های مورد استفاده (¹⁸F, ¹⁵O, ¹³N, ¹¹C) ایزوتوپ های عناصری هستند که به طور طبیعی در مولکول های حیاتی وجود دارند. اگرچه فلوئورین از نظر تکنیکی در این طبقه بندی نمی گنجد، یک جایگزین شیمیایی برای هیدروژن به شمار می رود.