توروس مندیبولاریس
می 15, 2022
اگزوستوزهای دیگر
می 31, 2022
انوستوزها
مترادف ها
جزیره استخوان متراکم و استئواسکلروز ایدیوپاتیک پری اپیکال
توضیح
انوستوزها همتایان داخلی اگزوستوزها می باشند. انوستوزها، رشد موضعی استخوان متراکم می باشند که از سطح اندوستئال (داخلی تر) استخوان کورتیکال به درون استخوان اسفنجی توسعه می یابند.
تظاهرات کلینیکی
محل.
انوستوزها ودر مندبیل نسبت به ماگزیلا شایع ترند. آن ها اغلب در ناحیه مره‌مولر-مولر یافت می شوند. شکل ۲۱ ۱۰ اگرچه وجود آن ها به وجود یا عدم وجود دندان ها وابسته نیست.
حدود.
محیط معمولا واجد حدود مشخص است ولی گاهی اوقات با ترابکول های استخوان احاطه کننده آمیخته می شود. هیچ نشانه ای از یک مارژین یا کپسول رادیولوسنت وجود ندارد و جز پره استخوان متراکم رادیواپک مستقیما با استخوان نرمال مماس می شود.
ساختمان داخلی
معمولا نمای داخلی یک انوستوز به طور یکنواخت رادیواپک است و فاقد هرگونه الگوی اختصاصی می باشد ولی بعضی اوقات، بسته به شکل و ضخامت آن، ممکن است تکه های بیشتری از نواحی رادیولوسنت وجود داشته باشد.
تاثیر بر ساختمان های احاطه کننده
در موارد نادر، ناحیه مربوط به انوستوز در پری اپیکال ریشه دندان واقع شده و با فرایند تحلیل خارجی ریشه همراه می باشد.
دندانی که اغلب درگیر می شود، مولر اول مندبیل است. در تمامی موارد، دندان وایتال بوده و به نظر می رسد فرایند تحلیل ریشه، خود محدودشونده می باشد. در موارد بسیار نادر، انوستوز می تواند جلوی رویش دندان را بگیرد و حتی دندانی را جابجا نماید.
تشخیص افتراقی
در تشخیص افتراقی، چند ضایعه رادیواپک باید مورد توجه قرار گیرند. پری اپیکال سمنتال دیسپلازی را می توان با وجود محیط رادیولوسنت آن افتراق داد. زمانی که انوستوز در اپکس دندان واقع می شود ممکن است مشابه استئیت اسکلروز دهنده پری اپیکال باشد.
به هرحال در استئیت پری اپیکال، گشادشدگی PMS در قسمت پری اپیکال وجود دارد. همچنین، استئیت پری اپیکال روی اپکس ریشه دندان متمرکز می شود و در تمام جهات تقریبا به اندازه مساوی توسعه می یابد. در نهایت، یک ضایعه التهابی می تواند اتیولوژی مشخصی نظیر یک رستوریشن بزرگ یا ضایعه پوسیدگی داشته باشد. ممکن است مشابهت هایی با هایپرسمنتوزیس یا یک سمنتوبلاستومای خوش خیم وجود داشته باشد لیکن در هر دو این موارد، یک کپسول بافت نرم (رادیولوسنت) در محیط وجود دارد. انوستوزها اغلب استاتیک می باشند ولی به خصوص زمانی که رشد فعال فکین وجود دارد ممکن است از لحاظ ابعادی بزرگ شوند. اگر چند ناحیه انوستوز (۵ یا بیشتر) وجود دارد، سندرم های پولیپ های متعدد (نظیر سندرم گاردنر) باید در نظر گرفته شوند.
