ضرورت انجام رادیولوژی دندان کودکان :

رادیولوژی دندان کودکان معمولا در شرایطی که ضرورت پیدا کند و دلیل خاصی داشته باشد، انجام می شود. در معرض اشعه ایکس قرار گرفتن باید طوری باشد که حداقل تابش را داشته باشد، زیرا عدم رعایت چنین کاری می تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. وگرنه خود به تنهایی عوارضی برای فرد ندارد.

در سال 2012، انجمن دندانپزشکی امریکا و اداره غذا و دارو اعلام کرد که کودکان پیش از دبستانی که پوسیدگی های دندانی در زمان طفولیت شان داشته اند، دندانپزشک باید حتما هر 6 الی 12 ماه برای آن ها رادیولوژی دندان را انجام دهد. اما برای کودکان بزرگتر که هرگز پوسیدگی دندانی نداشته اند، رادیولوژی دندان باید تنها هر 12 الی 24 ماه انجام شود.

اکثر اوقات، دندانپزشک دندان ها را معاینه می کند و پوسیدگی را تشخیص می دهد. یا با ضربه کوچکی بر دندان، و در صورت داشتن درد می تواند بفهمد که دندان پوسیده است یا خیر.

زمانی که دندان های دائمی بیرون می زنند، نیاز به انجام رادیولوژی دندان ضرورت پیدا می کند. به دلیل اینکه دندانپزشک نمی تواند بین دو دندان را به جهت تشخیص پوسیدگی ببیند. علاوه براین، دندان های دائمی بسیار بزرگتر از دندان های شیری می باشند.

اما همیشه باید یک توجیهی برای انجام رادیولوژی دندان باشد. به برخی دلایل مثل دندان های آسیب دیده، درد دندان، پوسیدگی های آشکار، خونریزی های بدون دلیل، جابجایی دندان ها، یا دوباره به دلیل خیلی ساده ای، دندانپزشک نمی تواند بین دو دندان را ببیند.

پوسیدگی های بین دندانی بهتر است هر چه زودتر تشخیص داده شوند. اگر بخواهید صبر کنید تا بلکه بتوان بدون انجام رادیولوژی دندان، پوسیدگی را تشخیص داد، سخت در اشتباه هستید و در یک دردسر بزرگتر می افتید. در نتیجه ممکن است ختم به درمان ریشه یا کشیدن دندان شود.

با این وجود، بیمار فکر می کند که شروع پوسیدگی با حفره های قهوه ای در دندان فرق دارد. اگر بیماری اوایل پوسیدگی دندانش باشد و قبل از مراجعه دومش، به طور مرتب مسواک زده باشد یا نخ دندان کشیده باشد، احتمال این هست که در رادیولوژی اش نشان دهد روند پوسیدگی اش کند شده است. اما نه اینکه این فاصله زمانی برای عکسبرداری را به 6 ماه محول کند، زیرا در آن زمان مطمئنا پوسیدگی بدتر هم شده است.

برخی دندانپزشکان روشی به اسم سی تی اسکن دندان هم پیشنهاد می کنند که تصاویر سه بعدی از دندان ها و ریشه های دندان را تولید می کند. همچنین فک و جمجمه هم در این روش تصویربرداری می شوند. البته چنین روشی معمولا برای دندان های ضرب دیده یا دندان های اضافی استفاده می شود.