نوروما

مترادف ها

امپیوتیشن نوروما و تروماتیک نوروما.

توضیح

برخلاف نام آن، نوروما یک نئوپلاسم نمی باشد.

بلکه، رشد بی رویه فیبرهای عصبی از هم گسسته می باشد که تلاش می کنند با پرولیفراسیون غیرعادی بافت اسکار پس از شکستگی که یک عصب محیطی را درگیر نموده است رژنره شوند. در نتیجه، عصب پرولیفره شونده مجموعه نامنظمی از فیبرهای عصبی را می سازد که از نسبت های متفاوتی از اکسون ها، بافت همبند پری نورال، سلول های شوان و بافت اسکار تشکیل شده اند. آسیب دیدگی عصب اولیه می تواند نتیجه تحریک مکانیکی یا شیمیایی عصب در اثر شکستگی، جراحی ارتوگناتیک، برداشت یک تومور یا سیست، بیرون زدن سمان اندودنتیک، ایمپلنت های دندانی یا کشیدن دندان باشد.

تظاهرات کلینیکی

نوروماهای مرکزی واجد رشد آهسته و هایپرپلازی هایی واکنشی می باشند که به ندرت بزرگ می شوند و ندرتا قطر آن ها از یک سانتی متر تجاوز می کند. آن ها می توانند سمپتوم های مختلفی ایجاد کنند نظیر درد شدید که می تواند به دلیل فشار وارده در اثر افزایش حجم توده درهم و برهم در حفره استخوانی اش باشد یا در اثر ترومای خارجی ایجاد شود. بیمار ممکن است واجد نورالژی رفلکس و درد ارجاعی به چشم ها، صورت و سر باشد.

نماهای رادیوگرافیک

نماهای رادیوگرافیک یک نوروما به وسعت و شکل توده پرولیفره شده و بافت عصبی بستگی دارد‌.

محل.

شایع ترین محل منتال فورامن و بعد از آن قدام ماگزیلا و خلف مندیبل است.

حدود.

نوروماها معمولا واجد حدود مشخص و بوردرهای corticated می باشند. آن ها براساس میزان مقاومت استخوان احاطه کننده در برابر expansion به اشکال مختلف یافت می شوند. تومور در مندیبل معمولا در کانال مندیبل شکل می گیرد.

ساختمان داخلی.

ساختمان داخلی کاملا رادیولوسنت است.

تاثیر بر ساختمان های احاطه کننده.

ممکن است مقداری expansion در کنال عصب آلوئو-لار تحتانی ایجاد شود.

تشخیص افتراقی

افتراق این ضایعه از دیگر تومورهای خوش خیم عصبی غیرممکن است.

درمان

از آنجا که نوروماها تمایل دارند که به افزایش حجم ادامه دهند، درمان ضروری است. همچنین آن ها می توانند موجب درد شوند. بدون توجه به نوع آسیبی که باعث ایجاد نوروما می گردد، بعد از اکسیژن ساده، عود ناشایع است.