بیماری های پریودنتال

برخی انواع بیماری های پریودنتال بیشتر مردم را در برخی مراحل از زندگی شان تحت تاثیر قرار می دهند.

ژنژویت غالبا در افراد جوان تر و پرودنتیت با شیوع بیشتری در افراد مسن دیده می شود. بیماری های پریودنتال مسئول از دست رفتن تعداد کثیری از دندان ها هستند. اعتقاد عمومی بین دندانپزشکان وجود دارد که بررسی های رادیوگرافیک نقش مهمی در ارزیابی بیماران دارای بیماری های پریودنتال پس از کشف ابتدایی بیماری در معاینات بالینی دارند.

به علاوه برای تهیه تصاویری از میزان استخوان آلوئل نگهدارنده دندان ها، بررسی های رادیوگرافی، عوامل موضعی را که بیماری را تشدید می کنند، مثل وجود آزاردهنده های لثه ای مثل جرم و ترمیم های غلط را نشان می دهند. گاهی اوقات طول و شکل ریشه ها که در یک تصویر رادیوگرافی مشخص می شود، عامل تعیین کننده ای در پروگنوز درمان یک بیماری پریودنتال هستند. این مشاهدات بیان کننده این مطلب هستند زمانی که شواهد بالینی بیماری پریودنتال بجز ژنژویت غیراختصاصی وجوددارند، تهیه رادیوگرافی که عموما ترکیبی از بایت وینگ و پری اپیکال می باشد، جهت تعیین شدت بیماری یاری دهنده است. رادیوگرافی های follow-up بعد از درمان کامل به دندانپزشک در جهت کنترل پیشرفت بیماری و تعیین اینکه آیا تخریب استخوان آلوئولار متوقف شده است، یا خیر، کمک می کنند.

ناهنجاری های دندانی

شکل گیری غیرطبیعی دندان ها ممکن است به صورت تغییراتی در تعداد، اندازه و شکل بروز کنند. این ناهنجاری ها در تکامل دندان دائمی نسبت به شیری با شیوع بیشتری رخ می دهند و معمولا اثر جدی تری دارند.شایع ترین ناهنجاری که با آن مواجه می شویم، وجود دندان های اضافه، عموما مزیودنس، یا دندان هایی که از نظر تکاملی وجود ندارند عموما پره مولرهای دوم است.

چند ناهنجاری وجود دارد که در آن ها باید ارتودنسی یا جراحی در سنین کم شروع شوند. وقتی دندانپزشک به وجود ناهنجاری که به درمان نیاز دارد مشکوک می شود، تهیه رادیوگرافی برای تعیین مکان و حصول اطمینان تا زمانی که درمان باید آغاز شود، ضروری نمی باشد.

برای مثال تصویر پانورامیک از یک بچه 5 ساله برای تعیین وجود یا عدم حضور دندان های دائمی ممکن است از نظر زمانی درست نباشد. حتی اگر بررسی ها نشانگر شواهدی باشند که یک یا تعداد بیشتری از پره مولرهای دوم یا لترال ها از نظر تکاملی غایبند، این اطلاعات عموما طرح درمان فعلی را چندان تحت تاثیر قرار نمی دهند. وقتی معاینات برای ناهنجاری های دندانی مناسبند، هردوعامل دوز اشعه و فایده اطلاعات حاصله را مدنظر داشته باشید. تصاویری را انتخاب کنید که به بهترین وجهی اطلاعات مورد نیاز را فراهم می آورند. یک تصویر پانورامیک از یک سوم تحتانی صورت معمولا بهترین گزینه برای مشاهده حضور یا عدم حضور دندان ها در کل کوادران های دندانی است، اگرچه فیلم پری اپیکال یا اکلوزال برای بررسی یک ناحیه محدود کافی است.