نماهای رادیوگرافیک SBCها

محل.

تقریبا تمام SBCها در مندبیل یافت می شود.

در موارد نادر در ماگزیلا نیز توسعه می یابند. ضایعه می تواند در هر جایی از مندبیل ایجاد شود ولی در افراد مسن تر اکثرا در راموس و خلف مندبیل دیده می شوند. همچنین SBCها به وفور با سمنتواسئوس دیسپلازی و فایبروس دیسپلازی روی می دهند.

حدود و شکل.

مارژین می تواند از کورتکسی با حدود مشخص و نازک تا بوردی با حدود نامشخص که با استخوان احاطه کننده در هم می آمیزد، متفاوت باشد.

معمولا حدود در زایده آلوئولار اطراف دندان ها نسبت به نمای تحتانی تنه مندبیل مشخص تر است‌. شکل آن اغلب مانند یک سیست، صاف و واجد انحنا بوده و بوردری بیضی یا کنگره ای دارد. ضایعه اغلب مابین ریشه دندان ها به شکل کنگره ای در می آید.

ساختمان داخلی

ساختمان داخلی تماما رادیولوسنت است ولی گاهی اوقات ممکن است به صورت مولتی لوکولار دیده شود هر چند که این ضایعه، واجد سپتای حقیقی نمی باشد. این نما، نتیجه کنگره ای شدن چشمگیر سطح اندوستئال پلیت باکال یا لینگوال است. ستیغ های مربوط به استخوان که در اثر کنگره ای شدن ایجاد می شوند در نمای لترال از مندبیل، نمای سپتا را ایجاد می نمایند.

تاثیر بر ساختمان های احاطه کننده

در بسیاری از موارد این ضایعات هیج تاثیری بر دندان های اطراف ندارند هر چند در موارد نادر، جابجایی و تحلیل دندان اثبات شده است. ضایعه اغلب تمام استخوان اطراف ریشه ها را درگیر می کند ولی لامینادورا را دست نخورده باقی می گذارد یا قسمتی از آن را از بین می برد.

به طور مشابه، نازک شدن حدود کورتیکال کریپت اطراف دندان در حال تکامل، مشخصه ای اختصاصی است. همانطور که قبلا نیز گفته شد، این ضایعات تمایل به کنگره ای کردن سطح اندوستئال کورتکس خارجی مندبیل دارند‌. همچنین SBCها تمایل به رشد در طول مجور طولی استخوان را دارند که منجر به حداقل expansion می شود.

با این وجود، استخوان درگیر می تواند دچار expansion شود و این موضوع در مورد ضایعات بزرگتر، شایع تر است.

تشخیص افتراقی

یک SBC می تواند نمایی مشابه یک سیست به خصوص یک ادنتوژنیک کراتوسیست (OKC) داشته باشد. دلیل آن، تمایل OKC ها به رشد در طول استخوان همراه با expansion خیلی کم و کنگره دار شدن بوردرهاس آن هاست که این خصوصیات مشابه خصوصیات یک SBC می باشند.

با این وجود، OKC ها معمولا واجد حدود کورتیکال مشخص تر بوده، دندان ها را جابجا و دچار تحلیل کرده و در گروه سنی بالاتری روی می دهند. از آنجا که ممکن است SBC، استخوان اطراف دندان ها را بدون درگیرکردن آن ها از بین ببرد، ضایعات بدخیم را نیز می توان در تشخیص افتراقی قرار داد‌ با این حال باقی ماندن قسمتی از لامینادورا، فقدان حدودی مهاجم و فقدان تخریب استخوان برای حذف این دسته از ضایعات از تشخیص افتراقی کافی به نظر می رسد.

تشخیص یه طور اولیه بر مشاهدات رادیوگرافیک و جراحی مبتنی است زیرا نماهای هیستوپاتولوژیک اختصاصی نمی باشند‌. گاهی اوقات این ضایعات خود به خود التیام می یابند. بیوپسی و آنالیز سیست در حال التیام ممکن است به غلط به دلیل شکل گیری استخوان نابالغ و جدید بیانگر وجود یک اسی فایینگ فاییروما یا فایبروس دیسپلازی باشد.

نحوه برخورد

درمان معمول، دسترسی محافظه کارانه به درون ضایعه و کورتاژ دقیق پوشش آن است؛ این عمل معمولا آغازکننده خونزیزی و متعاقبا التیام ضایعه می باشد. التیام خودبه خود گزارش شده است. معاینات رادیوگرافیک follow-up که در فواصل زمانی معین انجام می گیرد به خصوص زمانی که بیمار از درمان اجتناب ورزد توصیه می شود‌. این ضایعات می توانند عود کنند ولی عود آن ها نادر است.