ادنتوژنیک فایبرومای مرکزی (COF)

مترادف ها

ادنتوژنیک فایبرومای ساده و ادنتوژنیک فایبروما تعریف سازمان بهداشت جهانی ([WHO]).

توضیح

ادنتوژنیک فایبروماهای مرکزی نئوپلاسم های نادری می باشند که گاهی اوقات با توجه به نمای هیستولوژیک به دو نوع تقسیم می شوند؛ نوع ساده حاوی بافت فایبروس بالغ همراه با رست های اپی تلیال ادنتوژنیک نامتراکم است؛ نوع WHO که سلولاریتی بیشتری دارد واجد رست های اپی تلیالی بیشتر بوده و می تواند حاوی کلسیفیکاسیون هایی مشابه عاج، سمنتوم یا استیوئید دیسپلاستیک باشد. یک تئوری این است که این انواع فقط نشانگر یک طیف می باشند و ادنتوژنیک میگزوما می تواند بخشی از این طیف باشد.

تظاهرات کلینیکی

اکثر موارد مربوط به ادنتوژنیک فایبروماهای مرکزی بین سنین ۱۱ تا ۳۹ روی می دهند. نئوپلاسم گرایش مشخصی به جنس مونث را نشان می دهد؛ نسبت گزارش شده ۲/۲ به ۱ است. بیماران مبتلا ممکن است بدون علامت یا واجد تورم و لقی دندان ها باشند.

نماهای رادیوگرافیک

محل.

ادنتوژنیک فایبروماهای مرکزی در مندیبل اندکی بیشتر از ماگزیلا یافت می شوند. در حالی که شایع ترین محل ناحیه مولر – پره مولر می باشد. همچنین آنها در ماگزیلا از قدام تا مولر اول نیز شایع اند.

حدود.

محیط معمولا واجد دو حدود مشخص است.

ساختمان داخلی.

ضایعات کوچک تر معمولا یونی لوکولار و ضایعات بزرگ واجد الگوی مولتی لوکولار می باشند. سپتای داخلی می توانند ظریف و مستقیم مشابه ادنتوژنیک میگزوماها یا گرانولار مشابه آنچه در گرانولوماهای سلول جاینت دیده می شود باشند. برخی ضایعات کاملا رادیولوسنت اند در حالی که در ضایعات دیگر وجود کلسیفیکاسیون های داخلی غیرارگانیزه گزارش شده است.

تاثیر بر ساختمان های احاطه کننده.

یک ادنتوژنیک فایبرومای مرکزی می تواند موجب expansion همراه حفظ یک مرز کورتیکال نازک شود و بعضی اوقات می تواند با کمترین expansion مشابه ادنتوژنیک میگزوما در طول استخوان رشد نماید. جابجایی دندان شایع بوده و تحلیل ریشه گزارش شده است.

تشخیص افتراقی

اگر هیچ رست اپی تلیال قابل رویت نباشد تظاهرات هیستولوژیک ممکن است مشابه یک دسموپلاستیک فایبرومای مرکزی (ایجادشونده در استخوان) باشد. دسموپلاستیک فایبروماها مهاجم تر بوده و تمایل به تخریب کورتکس محیطی و حمله به بافت نرم احاطه کننده دارند. سپتای موجود در دسموپلاستیک فایبروما بسیار ضخیم، مستقیم و زاویه دار خواهند بود. اگر در ادنتوژنیک فایبروما سپتای باریک و مستقیم وجود دارد، افتراق این نئوپلاسم تنها براساس معیارهای رادیوگرافیک از یک ادنتوژنیک میگزوما ممکن است امکان پذیر نباشد. اگر سپتای گرانولر وجود داشته باشد نمای رادیوگرافیک ممکن است مشابه نمای رادیوگرافیک گرانولومای سلول جاینت باشد.

درمان

ادنتوژنیک فایبروماهای مرکزی با اکسیژن ساده تحت درمان قرار می گیرند. این ضایعات عود بسیار کمی دارند.