سمنتوبلاستومای خوش خیم

مترادف ها

سمنتوبلاستوما و سمنتومای حقیقی

توضیح

سمنتوبلاستوماهای خوش خیم، نئوپلاسم هایی مزانشیمال و با رشد آهسته می باشند که به طور عمده از سمنتوم تشکیل شده اند. این تومور به صورت رشدی پیاز مانند در اطراف ایکس ریشه دندان و متصل به آن ظاهر می شود. تظاهرات هیستولوژیک آن مشابه استئوبلاستوماها بوده و برخی دانشمندان سمنتوبلاستوماهارا به عنوان استئوبلاستوما در نظر می گیرند. سمنتوبلاست های فرضی که این تومور را می سازند مواد شبیه سمنتوم و استخوان غیرنرمال تولید می نمایند. تومور اکثر اوقات همراه دندان های دائمی ایجاد می شود ولی در موارد نادر همراه دندان های شیری رخ می دهد.

نماهای کلینیکی

اگرچه اطلاعات آماری پیشنهاد می کنند که سمنتوبلاستوماهای خوش خیم ناشایع می باشند ولی بسیاری عقیده دارند که آن ها بسیار بیشتر از ارقامی که منتشر شده است اتفاق می افتند. ضایعه در مردان نسبت به زنان شایع تر بوده و سن بیماران گزارش شده از ۱۲ تا ۶۵ می باشد هرچند اکثر بیماران نسبتا جوان هستند، تمایل نژادی وجود ندارد. تومور معمولا ضایعه ای منفرد و با رشد آهسته می باشد ولی در نهایت می تواند دندان ها را جابجا نماید. دندان درگیر وایتال بوده و اغلب واجد درد است. به نظر می رسد درد از بیماری به بیماری دیگر متفاوت است و می تواند با داروهای ضدالتهابی تسکین یابد.

تظاهرات رادیوگرافیک

محل.

سمنتوبلاستوماهای خوش خیم بیشتر در مندیبل (۷۸٪) ایجاد می شوند و اکثرا روی یک پره‌مولر یا مولر اول (۹۰٪) شکل می گیرند.

حدود.

ضایعه یک رادیواپسیتی با حدود مشخص همراه با بوردری کورتیکال می باشد که درست درون بوردر کورتیکال یک نوار رادیولوسنت با حدود مشخص وجود دارد.

ساختار داخلی.

سمنتوبلاستوماهای خوش خیم ضایعات mixed رادیولوسنت – رادیواپک می باشند که قسمت اعظم ساختمان داخلی رادیواپک می باشد. الگوی حاصله می تواند بی شکل با واجد الگوی چرخ درشکه ای باشد. دانسیته توده سمنتال معمولا حدود خارجی ریشه احاطه شده را محو می نماید. همانطور که گفته شد ابن توده رادیواپک مرکزی توسط نواری رادیولوسنت احاطه می شود که نشان می دهد تومور از قسمت مرکزی به سمت اطراف بالغ شده است.

تاثیر بر ساختمان های احاطه کننده.

اگر حدود خارجی ریشه قابل رویت باشد، در بسیاری موارد مقادیر متفاوتی از تحلیل خارجی را می توان دید. اگر تومور به اندازه کافی بزرگ باشد می تواند موجب expansion شود البته کورتکس خارجی دست نخورده باقی می ماند.

تشخیص افتراقی

شایع ترین ضایعه مقلد این نما، ضایعه منفرد پری اپیکال سمنتال دیسپلازی است. در برخی موارد، افتراق دشوار خواهد بود و ممکن است به بررسی وجود یا عدم وجود سمپتوم ها یا مشاهده ضایعه به طور مداوم در طول یک مقطع زمانی نیاز شود. عموما نوار رادیولوسنت دور سمنتوبلاستومای خوش خیم به طور معمول نسبت به سمنتال دیسپلازی مشخص تر و یکنواخت تر می باشد. همچنین در ناحیه مولر اول، سمنتوبلاستوما به نسبت سمنتال دیسپلازی واجد شکل گردتری است. دیگر ضایعاتی که ممکن است در تشخیص افتراقی قرار گیرند عبارتند از استئیت اسکلروز دهنده پری اپیکال، انوستوز و هایپرسمنتوزیس، با این وجود، برخلاف سمنتوبلاستومای خوش خیم، استئیت اسکلروزدهنده پری اپیکال و انوستوزفاقد کپسول بافت نرم می باشند. هایپرسمنتوزیس باید توسط PMS احاطه شود که معمولا باریک تر از کپسول بافت نرم سمنتوبلاستومای خوش خیم است و نیز هایپرسمنتوزیس تحلیل ریشه یا expansion فکی نمی دهد.

درمان

سمنتوبلاستوماهای خوش خیم ظاهرا خود محدود شونده می باشند و به ندرت بعد از انوکلئاسیون عود می کنند. اکسیژن ساده و خارج نمودن دندان مرتبط درمان کافی را فراهم می آورد. در برخی موارد، تومور می تواند با امپوتاسیون از دندان جدا شده و سپس دندان با اندو درمان گردد.