آملوبلاستیک فایبروما

مترادف ها

ادنتومای نرم، ادنتومای mixed نرم، تومور ادنتوژنیک mixed، فایبروادمنتوبلاستوما و گرانولرسل آملوبلاستیک فایبروما.

توضیح

آملوبلاستیک فیبروماها تومورهای خوش خیم mixed ادنتوژنیک می باشند.

آن ها با پرولیفراسیون نئوپلاستیک املوبلاست های فانکشنال اولیه ‌و در حال بلوغ و همچنین اجزای مزانشیمال اولیه پاپیلای دندانی مشخص می شوند. مینا، عاج و سمنتوم در این تومور تشکیل نمی شود.

تظاهرات کلینیکی

آملولاستیک فایبروماها رفتاری کاملا خوش خیم دارند. در مورد تمایل به جنس خاص در مورد آن ها توافق کلی وجود ندارد. اکثر این تومورها بین ۵ تا ۲۰ سالگی، حین شکل گیری دندان، با سن متوسط حدود ۱۵ سال روی می دهند. آن ها معمولا باعث expansion بدون درد و با رشد آهسته و نیز جابجایی دندان های درگیر می شوند.

اگرچه شایع ترین سمپتوم، تورم یا درد اکلوزال می باشد، تومور می تواند در یک رادیوگراف دندانی روزمره کشف شود. تومور می تواند با یک دندان غایب در ارتباط باشد.

نماهای رادیوگرافیک

محل.

املولاستیک فایبروماها معمولا در ناحیه پره مولر – مولر مندیبل توسعه می یابند. در برخی موارد، تومور می تواند راموس را درگیر کرده و به سمت جلو و به ناحیه پره مولر – مولر گسترش یابد. محل شایع، نزدیک کرست زایده آلوئولار یا در یک رابطه فولیکولار با دندانی رویش نیافته (که نسبت به دندان اکلوزالی واقع شده) است یا می تواند در ناحیه ای که دندان موفق به تکامل نشده است ایجاد شود‌.

حدود.

بوردرهای آملوبلاستیک فایبروما واجد حدود مشخص بوده و اغلب مشابه یک سیست Corticated است.

ساختمان داخلی.

آملوبلاستیک فایبروما اکثرا یونی لوکولار (کاملا رادیولوسنت) می باشد ولی می تواند مولتی لوکولار با سپتای منحنی نامشخص نیز باشد.

تاثیر بر ساختمان های احاطه کننده.

اگر ضایعه بزرگ باشد ممکن است expansion همراه با یک پلیت کورتیکال دست نخورده وجود داشته باشد. ممکن است از رویش نرمال دندان یا دندان های مرتبط ممانعت شود یا در جهت آپیکال جابجا شوند.

تشخیص افتراقی

افتراق توموری کوچک که واجد یک رابطه فولیکولار با دندانی رویش نیافته است از یک سیست دنتیجروس کوچک یا فولیکولی هایپرپلاستیک دشوار خواهد بود. درواقع، تظاهرات رادیولوژیک امکان تمایز بین این سه مورد را فراهم نمی کنند. این تومور می تواند واجد تظاهرات مشابه آملوبلاستوما باشد؛ با این حال، املوبلاستیک فایبروما در سن پایین تر یافت می شود و سپتای موجود در یک آملوبلاستوما مشخص تر و ضخیم تر می باشند. در واقع وجود سپتا در آملوبلاستیک فایبروما ناشایع بوده و سپتا اغلب نازک می باشند. گرونولوماهای سلول جاینت ممکن است به صورت مولتی لوکولار دیده شوند. با این حال این تومورها معمولاواجد محلی در قدام مولر اول بوده و سپتا به طور مشخص گرانولر و نامشخص می باشند. میگزوماهای ادنتوژنیک می توانند مولتی لوکولار به نظر برسند ولی معمولا تعداد کمی سپتای مستقیم و واضح را می توان شناسایی نمود که مشخصه املوبلاستیک فایبروماها نمی باشند. همچنین میگزوماها به طور معمول در گروه سنی بالاتر یافت می شوند.

درمان

املوبلاستیک فایبروماها خوش خیم بوده و میزان عود آن ها پایین است‌. گزارش شده است که استفاده از یک روش جراحی محافظه کارانه شامل انوکلئاسیون و کورتاژ مکانیکی استخوان احاطه کننده برای این موارد موفق می باشد.