تومورهای مزانشیمال (ادنتوژنیک اکتومزانشیم)

ادنتوژنیک میگزوما

مترادف ها

میگزوما، میگزوفایبروما و فایبرومیگزوما

توضیح

ادنتوژنیک میگزوماها ناشایع بوده و تنها ۳ تا ۶ درصد از تومورهای ادنتوژنیک را تشکیل می دهند.

آن ها نئوپلاسم های خوش خیم داخل استخوانی می باشند که از اکتومزانشیم ادنتوژنیک منشا می گیرند و مشابه بخش مزانشیمال پاپیلای دندانی هستند. این میگزوماها در کپسول قرار نگرفته اند و تمایل به انفیلتره شدن در استخوان اسفنجی احاطه کننده دارند ولی متاستاز نمی کنند. آنها واجد یک قوام شل و ژلاتینی بوده و تظاهرات میکروسکوپیک مشابه میگزوماهای بافت نرمی دارند که در اندام های انتهایی (دست ها و پاها) دیده می شود. ادنتوژنیک میگزوماها فقط در استخوان های اسکلت صورت ایجاد می گردند. ابن تئوری که این ضایعه از اکتومزانشیم ادنتوژنیک توسعه می یابد و نه از اکتومرانشیم غیرادنتوژنیک با توجه به این واقعیت که این ضایعه تنها در فکین دیده می شود تقویت می گردد. ضایعه مزبور افراد جوان را درگیر می نماید و در برخی موارد یا دندانی که موفق به رویش نشده یا غایب است در ارتباط می باشد. در بعضی موارد اپی تلیوم ادنتوژنیک را می توان به طور میکروسکوپی کشف نمود.

تظاهرات کلینیکی

اگر ادنتوژنیک میگزوما واجد تمایل به جنس خاصی باشد این تمایل اندکی به نفع زنان است.

اگرچه ضایعات می توانند در هر سنی رخ دهند، بیش از نیمی از آن ها در افراد بین ۱۰ تا ۳۰ سال دیده می شوند؛ این ضایعات به ندرت قبل از ۱۰ سالگی و بعد ۵۰ سالگی روی می دهند. تومور به آهستگی رشد می نماید و ممکن است ایحاد درد بکند یا نکند. در نهایت، تومور موجب تورم می شود و اگر تحت درمان قرار نگیرد، می تواند بزرگ تر شود. همچنین ممکن است به سینوس ماگزیلاری تهاجم نماید. میزان عود بیش از ۲۵٪ گزارش شده است. میزان بالای عود را با عدم قرارگرفتن تومور درون کپسول، حدود نامشخص آن و توسعه آشیانه ها یا پاکت های تومور میگزوئید (شبیه ژله) به درون فضاهای ترابکولار که کشف و حذف جراحی آنها را دشکار می سازد می توان توضیح داد.